اوشیدا - آن نشانی که خودم آمدم دوغم ندادی، نوکرم می آید ماستش بده

آن نشانی که خودم آمدم دوغم ندادی، نوکرم می آید ماستش بده

وضعیت پیوسته و تقریباً دودهه ای خشکسالی در سیستان و استمرار بدعهدی طرف افغانستانی، چشم ودل هر هم استانی که هیچ، هر ایرانی و بهتر بگویم هر انسانی را آزار می دهد.

به گزارش اوشیدا؛دکتر حمیدمحمد شهرکی سردبیر مجله هفتگی آفتاب نو طی یادداشتی نوشت: وضعیت پیوسته و تقریباً دودهه ای خشکسالی در سیستان و استمرار بدعهدی طرف افغانستانی، چشم ودل هر هم استانی که هیچ، هر ایرانی و بهتر بگویم هر انسانی را آزار می دهد. اما آنچه در این میان اهمیت کلیدی و محوری دارد نوع کارکردها و رفتارهای سیاسی وزارت خارجه و در معنای واقعی آن سفارت جمهوری اسلامی ایران در افغانستان می باشد. نقش اصلی و اساسی را در این بین شخص سفیرکبیر ایران و مجموعه سیاسی وحقوقی سفارتخانه مان ایفاء می نماید. اهمیت موضوع جایی دوچندان می شود که به یاد داشته باشیم سفیر ایران در افغانستان فقط یک سفیر معمولی همچون سفرای سایر دول نیست، چرا که در معادلات سیاسی قدرت نفوذ کلام یک سفیر آن هم سفیر قدرتمندترین کشور منطقه از بعد نظامی، با آن نفوذ بی بدیل انقلاب اسلامی در میان ملت افغانستان و هیبت دیپلماسی عمومی ایران اسلامی، غیرقابل انکار و حتی تعیین کننده می باشد. موضوع آن زمانی جالبتر می شود که به یاد آوریم برای چند سال سفیر ایران در افغانستان، اهل استان سیستان و بلوچستان بوده و بنابر ادعای خودش و البته نه تایید قوم و قبیله شناسان، سیستانی هم می باشد. برای صاحب این قلم به عنوان یک دانش آموخته دکتری علوم سیاسی قابل هضم نیست که علی رغم اینکه یک به اصطلاح! سیستانی سفیرکبیر ایران در افغانستان بوده اما هیچ حرکتی و هیچ اقدامی در راستای الزام طرف افغانی به اجرای تعهداتش مبنی بر حقابه هامون انجام نشده باشد مضحکترین قسمت این کارنامه سیاه، آنجاست که جناب فداحسین مالکی این روزها دست به قلم می شود و از خاطرات و اقدامات نداشته خود در مدت زمان تصدی سفارت می نویسد. سئوال اینجاست که، جناب فداحسین مالکی کدام اقدام و یا حتی کدام جلسه مثمرثمر را در راستای احیای حقابه سیستان مظلوم در مدت زمان سفیرکبیری خود در افغانستان انجام دادید وقتی عملکرد شمارا با سایر سفرای ایرانی مستقر در خارجه مقایسه می کنم به واقعیت، به عدد عملکردی صفر و هیچ می‌رسم. از همه بدتر آنجاست که تکرار خاطرات هم می‌فرمایید و حتی این روزها صحنه سیاسی افغانستان را تحلیل نموده و نسخه حمایت از منافع ایران اسلامی می پیچید. آقای فداحسین مالکی شما در محکمه وجدان باید پاسخگوی کارهای نکرده خود باشید کارهایی که کمترین آن احیای حتی موقتی حقابه هامون بود آیا باید باورمان شود که در مدت زمان تصدی سفارت ایران در افغانستان توسط یک به اصطلاح سیستانی، همان منفعت و امتیاز به سیستان مظلوم رسید که یک هم وطن لر و یا کرد و.....تصدی سفارت می نمود؟ چگونه با این کارنامه عملکردی، ادعای چنددهه ای نامزدی همیشگی در انتخابات مجلس شورای اسلامی را پیوسته و همواره در سر می‌پرورانید؟ حتی این روزها گویا دیگر به تقدیر هم اعتقاد ندارید و نمی خواهید قبول نمایید که در زندگی سیاسی فداحسین مالکی سفارت فقط یکبار و وکالت مجلس هرگز، اتفاق نخواهد افتاد. جناب فداحسین مالکی فرصت خدمت در لباس سفیر ایران اسلامی فرصتی طلایی برای تان بود که از طریق احیای حقابه هامون برای همیشه در میان نسلهای انسانی استان ماندگار می ماندید اما افسوس و وامصیبتا که قدر ندانستید و امروز فقط برایتان کوله باری از خاطرات و رؤیاها والبته تحلیل های آبکی باقی مانده است. چه زیبا برای شما سرودند که: «به آن نشانی که خودم آمدم دوغم ندادی، نوکرم می آید ماستش بده!» انتهای پیام/