آگاه باشيد كه به يقين، دوستان و نزديكان خدا، نه بيمى [در عالم آخرت ]بر آنان مى‌رود و نه اندوهى خواهند داشت.
30مرداد ۱۳۹۹
٣٠ ذيحجه ١٤٤١
2020August20
امام علی علیه السلام :
ـ لمّا سئل عن قول اللّه تعالى : «أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لاَخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ» فَقيلَ مَن هؤلاءِ؟ ـ: هُم قَومٌ أخلَصوا للّهِ تعالى في عِبادَتِهِ ، وَنَظَروا إلى باطِنِ الدُّنيا حِينَ نَظَرَ النّاسُ إلى ظاهِرِها ، فعَرَفوا آجِلَها حِينَ غَرَّ النّاسُ سِواهُم بِعاجِلِها ، فتَرَكوا مِنها ماعَلِموا أنّهُ سَيَترُكُهُم ، وأماتُوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سيُميتُهُم.
ـ در پاسخ به سؤال از اينكه منظور از دوستان خدا در سخن خداى تعالى: «آگاه باشيد كه به يقين، دوستان و نزديكان خدا، نه بيمى [در عالم آخرت ]بر آنان مى‌رود و نه اندوهى خواهند داشت» ـ: آنان، مردمى‌اند كه در عبادت خداوند متعال اخلاص مى‌ورزند و چون مردمْ ظاهر دنيا را مى‌بينند، آنان باطن دنيا را مشاهده مى‌كنند و از اين رو، آينده آن را شناختند، در حالى كه ديگر مردم، فريفته امروز آن‌اند. پس، از دنيا آنچه را كه مى‌دانند به زودى آنان را ترك مى‌كند، ترك كردند و آنچه از آن را كه مى‌دانند به زودى آنان را مى‌ميرانَد، ميراندند.
