آرزوهایی که بر باد رفتند؛
دفن رویاهای یک دختر جوان در پیچ و تاب مشکلات اقتصادی
3 تير 1399 ساعت 9:35
مرجان سارانی در یکی از روستاهای شمال شهرستان هیرمند زندگی می کند و تنها آرزویش تکمیل کردن جهیزیه خود برای ازدواج با نامزدش است.
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا ؛ در روستایی کوچک در نوار مرزی ایران و افغانستان زندگی می کند، به گفته خودش هنوز از زابل به آن طرف تر را ندیده و تمام عمر خود را در منزل به سر می برد.
از فرط بیکاری نخ و سوزن به دست گرفته و در حال تولید نقش های قشنگی بر پارچه های بلوچی است که هر کدام را می تواند با قیمت مناسبی به فروش برساند اما در روستای آنها خریداری هم پیدا نمی شود.
به طور کلی سوزن دوزی را برای دل خودش می دوزد گهگاهی هم برای جبران محبت کسی آنها را به آن فرد هدیه می دهد.
مرجان سارانی در یکی از روستاهای شمال شهرستان هیرمند زندگی می کند و تنها آرزویش تکمیل کردن جهیزیه خود برای ازدواج با نامزدش است، او که هنوز چند سالی می شود با نامزدش عقد کرد هنوز به دلیل عدم تکمیل جهیزیه نتوانسته است مراسم عروسی خود را ببیند.
وی در گفت و گو با پایگاه خبری اوشیدا گفت: پس از فوت پدرم سرپرستی خانواده بر عهده مادر قرار گرفت که آن هم با استفاده از یارانه خرج خانواده را تامین می کند.
سارانی بیان داشت: این در حالی است که یک برادر و یک خواهر کوچکتر از من نیز در این منزل زندگی می کنند و به طور کلی مبلغ دریافتی یارانه با مخارج روزانه ما هم خوانی ندارد..jpg)
وی بیان داشت: به سوزن دوزی علاقه مند هستم برای دل خودم آنها را تولید می کنم اما خریداری ندارد.
به او استفاده از فضای مجازی را برای فروش محصولاتش پیشنهاد کردم اما او جواب داد که تلفن همراه هوشمندی در اختیار ندارد و کار با آن را هم بلد نیست.
با این حال محصولاتی که مرجان تولید می کرد در بازار می تواند با قیمت بالایی به فروش برسد، سوزن دوزی زنان بلوچ که به سوچن معروف است با سختی بسیاری تولید می شود که به همین دلیل قیمت گرانی دارد.
انتهای پیام/
کد مطلب: 70411
آدرس مطلب: https://www.oshida.ir/vdccs0qm.2bqxs8laa2.html