بنابراین کمبود آب در ایران چیز جدیدی نیست. با این حال آخرین دوره خشکسالی یعنی از سال ۱۳۸۶ شدت بیشتری یافته است.
در ۲۰ سال اخیر بیش از نصف تالابهای کره زمین خشک شده است تالاب‌ها برخلاف تصور اولیه، زمین‌های بسیار بابرکتی هستند، محل تغذیه، رشد و زندگی بسیاری از پستانداران، پرندگان، ماهی‌ها و بی‌مهره‌گان هستند،منبع کشت برنج محسوب می‌شوند که برای تغذیه جمعیت جهان جایگاه کلیدی دارد، آب را تصفیه می‌کنند و در جلوگیری از بروز طوفان و سیل، بسیار کارآمدند.
طی دهه‌های اخیر، روند کم‌آبی به حدی رسیده که بسیاری از رودخانه‌ها تنها در چند ماه از سال جریان داشته و بسیاری از دریاچه‌ها دائماً کوچکتر می‌شوند و این روند تالابهای مهمی همچون تالاب بین المللی هامون را نیز فلج کرده است و مردم منطقه سیستان با مشقت و سختی روزگار می گذرانند.
استفاده غیراصولی از آبهای زیرزمینییکی از مهمترین ذخیره‌های آبی ایران، آبهای زیرزمینی هستند که از دیرباز به وسیله قنات در فلات مرکزی حفظ شده و جریان می‌یافت. متأسفانه بر اثر کاهش بارش، بسیاری از کشاورزان و واحدهای صنعتی مجبور به حفر چاه‌های غیرمجاز و آبکشی بیش از حد از آن شده‌اند.
بی‌آبی چیز جدیدی نیست. تمدن‌هایی بوده‌اند که صدها سال عمر کرده‌اند و آثار فاخری از خود برجای گذاشته‌اند که هنوز دانشمندان را در حیرت خود نگه داشته است. اما بر اثر تغییرات آب و هوا و کمبود آب، رخت از تاریخ بربسته‌اند و صفحات آن را به تمدن‌های بعدی سپرده‌اند.
خشکسالی تالاب هامون را از نفس انداخت قطع آب ورودي رودخانه هيرمند، خشكسالي بيش از يك دهه و خشك شدن تالاب بين المللي هامون همراه بادهاي موسمي سيستان، مردم اين استان را با مشكلات متعدد اقتصادي، اجتماعي و بهداشتي مواجه كرده است.كارشناسان محيط زيست و مردم سيستان، تنها راه نجات تالاب هامون و ساكنان شرق ايران بخصوص مناطق شمالي سيستان و بلوچستان را عمل كردن دولت افغانستان به تعهدات خود مبني بر رهاسازي حقابه ايران از هيرمند مي دانند و از آنجا كه منشا توفان شن در سيستان از كشور افغانستان است،رايزني هاي بين المللي و همكاري بين ۲ كشور، موجب مي شود تمهيداتي براي تثبيت شن هاي روان در محل خاستگاه توفان انديشيده شود.
به نظر می‌رسد باید برای کاهش مصرف آب از روش‌های متنوعی بهره گرفت و الا به زودی با مشکلات لاعلاجی روبرو خواهیم بود و در این بین استفاده درست و اصولی از آبی که در دسترس ما انسانها است بهترین دوا برای درمان خشکسالی ها است و در این راه همه مردم باید مشارکت کنند تا ضمن صرفه جویی در مصرف آب بتوانیم بخشی از آن را نیز برای آیندگان ذخیره کنیم.
بحران کم آبی بیشتر زمانها در استفاده و برداشت بی رویه از سفره های زیرزمینی و بسترهای آبی بوجود آمده است بنابراین تا زمانی که اصول و الگوی مصرف بهینه و صحیح استفاده از آب را نیاموزیم همچنان با بحران بی آبی و کم آبی دست به گریبان خواهیم بود.
انتهای پیام/
