اوشیدا - ماجرای مهاجرت یک کارآفرین زابلی به افغانستان/اشتغال 200 نفر در گرو حمایت های دولتی

ماجرای مهاجرت یک کارآفرین زابلی به افغانستان/اشتغال 200 نفر در گرو حمایت های دولتی

کارگاه سنگ تراشی یاقوت نشان که به گفته مالک آن یکی از بزرگترین کارگاه های تولیدی سنگ های قیمتی در زابل بوده است برای همیشه از زابل به کشور افغانستان مهاجرت کرده است.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ منطقه سیستان به دلیل وجود بیست سال خشکسالی و همچنین عدم وجود صنعت در این منطقه دچار معضل بیکاری و مهاجرت شده است.
کارخانه ها و کارگاه های تولیدی یکی پس از دیگری در سیستان ورشکست می شوند و جمع عظیمی از کارگران در این منطقه مجددا به معضل بیکاری دچار می شوند، در همین رابطه یکی از بزرگترین کارگاه های تولیدی در زابل در یک سال اخیر به جمع کارگاه های ورشکسته پیوسته است.
کارگاه سنگ تراشی یاقوت نشان که به گفته مالک آن یکی از بزرگترین کارگاه های تولیدی سنگ های قیمتی در زابل بوده است برای همیشه از زابل به کشور افغانستان مهاجرت کرده است.
سرحدی مالک این کارگاه در گفت و گو با پایگاه خبری اوشیدا گفت: عدم حمایت های دولتی و همچنین نبود نیروی متخصص در این کارگاه تولیدی باعث ورشکستگی کامل کارگاه شد.
وی افزود: پس از نادیده گرفته شدن و عدم حمایت در زابل تصمیم بر این شد تا کارگاه سنگ تراشی را در کشور افغانستان مستقر کنیم که بتوانیم با توان بخش خصوصی نیروی متخصص نیز جذب این کارگاه کنیم.
سرحدی ادامه داد: در ابتدا هزینه خروج از کشور ۲۵ هزار تومان بود که برای ویزای سه ماهه مبلغی بالغ بر یک میلیون تومان هزینه می شد اما با طرح جدید دولت و افزایش هزینه خروج از کشور این مبلغ به ۱۰ میلیون تومان رسیده است که به همراه هزینه های اقامت مبلغی سنگین بر دوش ما خواهد گذاشت.
وی ادامه داد: در سیستان اگر حمایتهای دولتی وجود داشت ما می توانستیم تا ۲۰۰ خانوار اشتغال خانگی ایجاد کنیم، هر یک از افراد برای یک دوره آموزش یک ماهه در کارگاه های مستقر در زابل می توانستند آموزش ببیند و پس از آن با دریافت دستگاه های سنگ تراشی ماهیانه مبلغ دو تا سه میلیون تومان درآمد داشته باشند.
مالک کارگاه سنگ تراشی یاقوت نشان افزود: متاسفانه امروز کارگاهی که در افغانستان نیز راه اندازی کرده ایم با توجه بر اینکه ارز دولتی شامل پاسپورت های تجاری نمی شود، هم با معضل ورشکستگی رو به رو است.
وی ادامه داد: مسئولین در سیستان دلسوز مردم نیستند، هر فردی که بخواهد در زمینه های مختلف اشتغالزایی کند، با او همکاری نمی شود، اگر این روند در زابل ادامه داشته باشد تا بیست سال آینده زابل به شهر سوخته دوم تبدیل خواهد شد.
سرحدی همچنین گفت: توان ساخت دستگاه های سنگ تراشی را با توجه به دوره های گزرانده شده دارم، و بر این باور بودیم که در هر روستا برای چندین خانوار شغل ایجاد کنیم، شغل های خانگی با سود بالا که می توانست تا حدودی از مهاجرت جوانان جلوگیری کند.
وی بیان داشت: تمام زندگی خود را پای این کار قرار دادم و اکنون با یک فرزند در یک خانه کوچکی زندگی می کنم، حاضر هستم برای ۵۰ هزار تومان درآمد روزانه از سیستان مهاجرت کنم زیرا در این منطقه هیچ مسئول دلسوزی وجود ندارد.
سرحدی همچنین خاطرنشان کرد: اگر یک بخش دولتی می توانست بر روی این کارگاه ها سرمایه گذاری کند، بسیاری از افراد که اکنون با یارانه زندگی می کنند می توانستند درآمد یک کارمند را در ماه داشته باشند.
وی گفت: در نظر داشتیم به جز تراش نگین انگشتر ، این صنعت را گسترش دهیم و به جواهراتی همچون گردنبند، گوشواره و بسیاری از سنگ های تزئینی دیگر روی آوریم.
انتهای پیام/