اوشیدا - تجربیاتی که به فنا می رود/ بی مهری مسولان نسبت به بازنشستگان

تجربیاتی که به فنا می رود/ بی مهری مسولان نسبت به بازنشستگان

پس از ۳۰ تلاش و و پشتکار بازنشستگی حق مسلم هر فرد است اما گویا این دوران در کشور ایران با دغدغه های بسیاری همراه است.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ در سایر کشورها بازنشستگی دورانی کاملا عادی، خوب و جذاب به شمار می رود به طوری که این افراد اوقات فراغت خود را صرف سفر و تفریح می کنند اما این دوران در ایرانسخت و اسفناک است به طوریکهدبسیاری از افراد از بازنشسته شدن گریزان هستند.

وقتی افراد در ایران بازنشسته می شوند با حداقل امکانات رفاهی مواجه می شوند به طوری که آنان پس از بازنشستگی از هیچ رفاهی برخوردار نمی شوند و روزگار را به بطالت می گذرانند.

دوران بازنشستگی همراه با کهولت سن، انواع بیماری ها، تحصیل فرزندان در دانشگاه و ازدواج آنان همراه است و با توجه به مستمری اندک بازنشستگی این افراد مجبور به اشتغال در مشاغلی از قبیل مسافرکشی می شوند و این موضوع به شدت آنان را آزار می دهد چرا که این دوران متعلق به استراحت بازنشستگان است اما به دلیل مشکلات مالی مجبور به انجام کار دیگر هستند.

بازنشستگان سرشار از تجربه هستند اما با این حال هیچ سازمان و نهادی از این منابع تجربه و علم بهره برداری نمی کند همچنین وقتی آنان به سازمان هایی که ۳۰ سال عمر خود را صرف آن کرده اند پا می گذارند با بی مهری همکاران مواجه می شوند.

اشتغال سالمندان در مشاغل دیگر به منظور تامین مایحتاج زندگی

کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و دبیر دبیرستانهای زابل به خبرنگار اوشیدا؛ گفت: پدر من نیز بازنشسته نیروی انتظامی است و همانند سایر بازنشستگان با مشکلات بسیاری مواجه است.

ابراهیم سراوانی افزود: دوران بازنشستگی، دورانی است که افراد پس از یک عمر کار و تلاش مستمر توأم با استرس های خاص هر شغل و حرفه ای، باید به استراحت بپردازند.

وی تصریح کرد: اما این مهم زمانی اتفاق می افتد که آنان کمتر نگران حقوق و مزایای متناسب با تورم جامعه باشند و امکاناتی برای گذراندن زندگی را بیابند.

سراوانی ادامه داد: بسیاری از افراد بازنشسته به دلیل عدم همخوانی میزان حقوق دریافتی و مخارج زندگی ناگزیرند با چشم پوشی از زمان استراحت خود شغل دیگری دست و پا کنند تا بتوانند حداقل بخشی از مشکلاتشان را رفع کنند بنابراین مشاغلی چون مسافرکشی، نگهبانی در ادارات، کارهای خدماتی و... از جمله شغل هایی است که بازنشستگان چاره ای جز پذیرفتن آن ها ندارند.

وی بیان کرد: هرچند این طیف از جامعه بارها از طریق رسانه ها صحبت ها و خواسته های خود را مطرح کرده اند، اما آنها معتقدند مسئولان تنها قول رسیدگی به مشکلات را می دهند و معضلات آنها همچنان به قوت خود باقی است، بدون آنکه اقدامی جدی در جهت رفع آن انجام شود.

دارنده عنوان استاد برتر اخلاق و عمل از دانشگاه علوم پزشکی خاطرنشان کرد: یک فرد بازنشسته حداقل حدود ۲۵ تا ۳۰ سال از عمر خود را در یک رسته شغلی و یا سازمانی می گذراند و بالطبع در طول این دوران با فراز و نشیبها، مشکلات، تلخی ها و شیرینی ها، ترفیع، پست های پایین و بالای سازمانی و... آشنا شده و با آن سر و کارخواهد داشت.

بازنشستگان سرشار از تجربه هستند

سراوانی ابراز کرد: افراد در طول این سالها خواسته یا ناخواسته به تجارب گوناگونی نیز دست خواهند یافت و در راستای اهداف سازمانی از این تجارب می توانند به خوبی استفاده کنند اما همین افراد به محض بازنشستگی ناگهان با دنیایی کاملاً متفاوت برخورد می کنند که در بسیاری از موارد باعث ناامیدی، ایجاد مشکلات روحی و روانی، خستگی و... برای آنها می شود و چه بسا عواقب ناگواری برای وی و خانواده آنها ایجاد می کند.

دارنده نشان علمی از دانشگاه آکسفورد اظهار کرد: در حالی که در اصل بایستی فرد بازنشسته پس از سالیان درازی که به فعالیت و تلاش مشغول بوده است اکنون زمان بیشتری را در کنار اعضای خانواده بگذراند و به تفریح، سیاحت، نوشتن کتاب و تجربیات، تدریس و... مشغول شود.

سراوانی بیان کرد: در جوامع صنعتی امروزی نقش بازنشستگان نه تنها کم رنگ نشده بلکه اهمیت و ارزش بیشتری یافته چرا که این جوامع دریافته اند که گاه یک تجربه فرد بازنشسته می تواند سازمانی را در بسیاری از مشکلات و نارسائیها هدایت و راهنمایی و در مقابل خطرات حفظ کند.

سراوانی ادامه داد: یکی از مهمترین مسائلی که در دین مبین اسلام نیز به آن توجه و تاکید کرده ایجاد و افزایش روحیه امید در جامعه است که به نظر می رسد این امر را بایستی سازمانها و نهادهای گوناگون در میان قشر بازنشسته از طریق آموزش خانواده، فرد، مدیران و سازمانها رواج دهند.

وی بیان کرد: اگر روحیه امید در بازنشستگان زنده و تقویت شود، مطمئناً جامعه ی ما خواهد توانست با بهره گیری از تجربیات چندین ساله این افراد که با زحمت و صرف هزینه های گزاف بدست آمده است استفاده بهینه نموده و در رسیدن به اهداف خود با ثبات و استحکام بیشتری حرکت کند گرچه به نظر می رسد این امر در جامعه کنونی ما کمتر مورد توجه قرار گرفته و هر سازمان پس از رسیدن فرد به زمان بازنشستگی تنها با برگزاری مراسمی و تقدیم لوح تقدیری همه زحمات چندین ساله او را یکجا گرامی داشته و با او خداحافظی کرده و کمتر پیش می آید دیگر خبری از وی بگیرند.

امکانات لازم برای رفاه بازنشستگان فراهم شود

سراوانی خاطرنشان کرد: بازنشستگان خواسته های به حقی دارند که در این راستا آرامش و آسودگی خیال در سال هایی که دیگر توان و رمقی برای انسان نمانده، شاید تنها خواسته میلیون ها قشر بازنشسته ای باشد که آن را طلب می کنند، اقشاری که به حق، دین خود را طی سال ها به نظام و جامعه ادا کرده اند و امروز برای دیدن نتیجه عمل خود چشم به یاری مسئولان دوخته اند.

وی ابراز کرد: فعالیت بازنشسته ها در کشورهای مختلف با تغییر الگوی زندگی آنها همراه است، آنها شهر و فضا و محیط را عوض کرده به حاشیه ها و اماکن خوش آب هوا و کم هزینه سفر و یا نقل مکان می کنند اما در کشور ما با توجه به وضعیت جامعه، بازنشستگان ما کمتر به علایق خود توجه می کنند و نمی توانند به تغییر الگوی زندگی بپردازند و متاسفانه بازنشستگان بیشتر اوقات فراغتشان را در پارکها می گذرانند و مسائل مادی هم این امکان را به آنها نمی دهد که بتوانند زیاد سفر بروند.

دارنده نشان علمی از دانشگاه گرجستان بیان کرد: ایجاد فضایی مناسب برای بهره مندی باز نشستگان از امکاناتی حداقلی که شایسته ی آنان است، شهرداریها باید در همه ی شهرهای ایران زمین مناسب را در اختیار کانونهای بازنشستگان قرار دهند تا آنها بتوانند محل مناسبی برای پرکردن اوقات فراغت بازنشستگان ایجاد کنند تا در این اماکن باید تمام امکانات رفاهی از قبیل کتابخانه، بانک، محل تعویض دفترچه ی درمانی، فضای نشستن، محل صرف چای، کارگروه، فعالیتهای فرهنگی و ورزشی و حتی سرویس بهداشتی مناسب سالمندان نیز مورد توجه قرار گیرد.

سراوانی ادامه داد: اوقات فراغت، مسائل اقتصادی و سلامت دوران بازنشستگی مهمترین نیاز بازنشستگان است، حفظ شأن و جایگاه معنوی افراد صاحب تجربه یا پیشکسوت و بزرگ خانواده و فامیل نیاز اصلی و مهم تمام بازنشستگان است، که متأسفانه به دلیل مسائل و مشکلات اقتصادی این جایگاه نسبت به بقیه ی مسایل کم رنگ تر شده است و این مسئله ، ضربات روحی و روانی شدیدی را به آنها وارد می کند، چون آنچه که در کشور ما از نظر اقتصادی صورت می گیرد و بصورت یک قاعده درآمده این است که فرد بازنشسته علاوه بر اینکه مسئول تأمین زندگی خود و همسرش است، مؤظف است هزینه زندگی فرزندان، خرج تحصیل دانشگاه آزاد بچه ها، خرج مراسم عروسی و مسکن فرزندانش را هم تأمین کند؛ متأسفانه این انتظار و توقعاتی است که ازنظر فرهنگی در جامعه ما ایجاد شده است.

سراوانی در ادامه گفت: پدر خانواده به عنوان بزرگ خانواده و فرد صاحب تجربه مجبور می شود خواسته و یا ناخواسته هزینه برخی مهمانیهای اجباری را هم متحمل شود. متاسفانه این یک واقعیت است که بازنشسته توان تأمین هزینه های جانبی زندگی را ندارد البته عده ای از آنها قبل از این دوران سرمایه اندکی را برای خود جمع کرده اند اما اکثر این افراد مجبور می شوند به شغلهایی که در شأن آنها نیست روی آورند.

وی بیان کرد: تکریم بازنشستگان از طریق پرداخت تسهیلات بانکی با سود مناسب، تخصیص سهمیه حج تمتع و عمره و سفر به عتبات عالیات، تأمین اعتبار برای تخفیف فوق العاده ی بلیط مسافرت های داخلی، تورهای زیارتی و سیاحتی و بیمه مکمل درمان و ... امکان پذیر است که برخی از سازمانهای بازنشستگی جسته و گریخته به آنها پرداخته اند اما به جهت تعدد سازمانهای بازنشستگی کشوری و لشکری متاسفانه این موارد به طور کامل محقق نشده است.

سراوانی همچنین گفت: افزایش امید به زندگی در بازنشستگان می توتند از راههایی نظیر اعطای کارت منزلت معتبر و با ارزش، بازدید رایگان از موزه ها، آثار باستانی، مراکز فرهنگی و هنری و... بیمه ی طلایی و درمان رایگان و ...امکان پذیر است که امیدوارم بیشتر از گذشته به آنها پرداخته شود.

سراوانی اضافه کرد: البته این موضوع را هم نباید فراموش کرد که دولت ها همیشه برای این قشر مظلوم و آسیب پذیر برنامه ریزی هایی داشته اند و قدم های موثری را نیز برداشته اند اما همه می دانیم که کافی نبوده و بهتر این است که تدابیر بیشتری در این خصوص با بهره گیری از حمایت های مردمی اندیشیده شود.

وی خاطرنشان کرد: می توان در حد وسع با ایجاد تشکل و انجمن هایی برای یاری رساندن به این عزیزان اقدامات مفید و موثری انجام داد اما آنچه مهم است این موضوع است که این زحمت کشان و عاشقان مملکت ، بارها و بارها ارادت و عشق خود را به این مرز و بوم ثابت کرده اند، در زمان انقلاب، جنگ، سازندگی و امروز همیشه و همواره تاثیر گذاری خودرا اثبات نمودند و حقی به گردن ما دارند که باید آن را ادا کرد و از آن مراقبت کرد.

انتهای پیام