هشت سال جنگ تحمیلی یادآور ایثارگری و مجاهدت های بانوانی است که با تمام وجودشان در عرصه های مختلف خدمت کرده و در این راه همچون رزمندگان از هیچ تلاشی دریغ نکردند.
به گزارش
اوشیدا به نقل از عصرهامون، زنان سلحشور کشور اسلامی ایران همپای مردان، در دفاع مقدس نقش آفرینی کردند که این نقش با توجه به توانمندی، مقداری متفاوت از نقش مردان و رزمندگان خط مقدم جبهه های نبرد حق علیه باطل بود.
زنان انقلابی عموما در حوزه های امدادی، درمانی، خدماتی، پشتیبانی و غیره نقش آفرینی می کردند.
در سیستان وبلوچستان نیز طی این دوران در ستاد پشتیبانی جنگ بانوانی فعالیت داشتند که عصمت خرائی کارمند نهضت سواد آموزی، پودینه از زابل، رئوفی و رخشانی و پرورش از مکتب نرجس، عذرا پیری، زهرا کفاش، فاطمه میری، پیشداد، کاظمی، طلعت کاظمی از جمله آنان بودند.
نقش زنان در دوران دفاع مقدس اگر بیشتر از رزمندگان نبود قطعا کمتر از آنان هم نبوده است؛ چرا که اگر خاطر رزمندگان از پشت جبهه ها و پشتیبانی جنگ مطمئن نبود، قطعا نمی توانستند با آرامش خاطر در آن دوران نقش آفرینی کنند.
بسیاری از زنان شجاع این خطه از کشور دوشادوش مردان خود در حوزه های مختلف نقش آفرینی کردند که برخی از فعالیت هایشان شامل جمع آوری کمک های مردمی اعم از نقدی و غیرنقدی در مساجد و دارالقرآن ها و حتی خانه های بزرگان محله، بسته بندی مواد خوراکی بر حسب فاسد نشدنی و خشک، ایجاد فضای روحانی و معنوی هنگام اعزام همسران و فرزندانشان به جبهه های حق علیه باطل، شرکت در تشییع پیکر شهد، ایفا کردن نقش پدر در کنار نقش مادری، پرستاری از مجروحان جنگی، صبر و بردباری هنگام غیاب همسران و فرزندان بود.
عصمت خرائی از زنان رزمنده سیستان وبلوچستان در این خصوص می گوید: پس از پیروزی انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی خیلی مشتاق بودم به جبهه بروم ولی شرایط فراهم نبود، به همین دلیل ابتدا عضو بسیج شدم سپس برای کمک به رزمندگان به هلال احمر معرفی شدم.
وی می افزاید: با مسئولیت خانم رخشانی و همراه چند نفر دیگر، مواد خوراکی و البسه را بسته بندی می کردیم. در ۱۰ بهمن ماه سال ۶۲ با تعدادی از خواهران و برادران امدادگر از طریق هلال احمر زاهدان عازم جبهه شدیم، وقتی به اهواز رسیدیم ما را به بیمارستان مصدق اهواز بردند.
این بانوی رزمنده ادامه می دهد: تعدادی از مردم بر اثر بمباران دشمن مجروح شده بودند بلافاصله به مداوای آنان پرداختیم، صحنه دلخراشی بود.
وی می گوید: بعد از چند روز ما را تقسیم بندی کرده و هرکدام در یکی از بیمارستان های شهر اهواز و بیمارستان های صحرایی رفتیم، من هم به بیمارستان صحرایی و نزدیک خط مقدم اعزام شدم.
خزائی بیان می کند: در سال های ۶۵-۶۴ قبل از بهمن و پیش از عملیات کربلای پنج قاسم میرحسینی را به طور اتفاقی دیدم ایشان هم از دیدن ما حیرت زده شد، شهید حاج قاسم سلیمانی هم همراه ایشان بود، وقتی ما را دیدند که به عنوان امدادگر از سیستان وبلوچستان آمده ایم، خوشحال شدند.
وی اضافه می کند: بعضی وقت ها هم به خط مقدم می رفتیم و مجروحان را به پشت خط می آوردیم و اگر برانکارد پیدا نمی شد، برای حمل مجروحان پتویی را با دو چوب می بستیم و برانکارد درست می کردیم به حالت نیم خیز مجروحان را به عقب منتقل می کردیم.
این بانوی رزمنده می گوید: مدت سه سال در جبهه برای درمان مجروحان به صورت موقت در مناطق مختلف می رفتیم؛ در شهرهای آبادان، خرمشهر و شلمچه خدمت کردم و سه ماه نیز به شهر کامیاران کردستان رفتیم و پس از آن، ماموریت من به پایان رسید و به زاهدان برگشتم.
آنچه در خصوص نقش زنان در دفاع مقدس بیان شد، قطره ای از دریای بیکران فداکاری های مادران، همسران، خواهران شهدا، جانبازان، آزادگان و ایثارگران هشت سال دفاع مقدس است که از همه آمال و آرزوهای خود برای پیروزی اسلام گذشتند.
انتهای پیام/
