امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۴۱۶۸۲

روایت پر آب و تاب زایش پیامبر اسلام(ص) از همین برجستگی های کتاب است که به اندازه و بسیاری مهر و دوستی پیامبر اسلام(ص) در سیستان آن روز می پردازد.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: کتاب تاریخ سیستان که از روان بلند شادروان ملک الشعرای بهار پیراسته و آراستگی چاپ و نشر را پیدا کرده است، بی گمان از گنجینه های ارزشمند تاریخ و فرهنگ سیستان در سده های نخستین اسلامی است. این کتاب ارجمند که به روش تاریخ نگاری عمومی آغاز و سپس به بیان سرگذشت سرزمین دلبسته و شهریاران نامدار صفاری می پردازد و از پیوند میهن دوستی و آفرینش های قلم،آگاهی های ویژه ایی برای پژوهشگران و جستجوگران پیشینه های سرزمین هیرمند فرمند به یادگار گذاشته است.
فرازهای پر شور و احساس برانگیز این کتاب در بخش هایی دیده می شود که نویسنده به باور و بینش درونی خویش و مردم روزگار خویش می رسد.
روایت پر آب و تاب زایش پیامبر اسلام(ص) از همین برجستگی های کتاب است که به اندازه و بسیاری مهر و دوستی پیامبر اسلام(ص) در سیستان آن روز می پردازد.
کتاب تاریخ سیستان در بیان روایت ساخت بنیاد سیستان می نویسد؛ گرشاسپ ، دانایان و کاردانان سیستان را گرد آورد و گفت که خواهم شهری بنا کنم که از تازش و ویرانگری ضحاک ایمن باشد، پس فرمان داد شهری بنا کنند که تا چهار هزار سال خورشیدی و تا آمدن پیامبر اسلام آبادان و ماندگار باشد، و چون پیامبر اسلام(ص) دین خویش آشکار کند نخستین مردمی که که او را اجابت کنند، مردم سیستان باشند.
نویسنده کتاب تاریخ سیستان در فرازهای دیگر این کتاب و در خلال برشمردن برتریهای سیستان می نویسد و بیشترین فضلی شهر سیستان را این است که اول نام و خبر او صلی الله علیه به زبان مردمان خاص و عام آنجا رفته شد. بخش های زیبا و خواندنی دیگر این اثر ماندگار نیز به آفرینش گوهر وجودی پیامبر اسلام(ص) است.
.ایزد تبارک و تعالی چون خواست که سید ولد آدم محمد(ص) را بیافریند،جبرییل را فرمان داد تا از قلب زمین که نور و بهای زمین است قبضه ای برگزیند و سپس آن قبضه با آب تسنیم بسرشت و بمالید که مانند دُر زلال و نورانی گشت و با همه جویهای بهشت آنرا بشست و اندر زمین و آسمانها و دریاها بگردانید تا بر همه ملایک فضل و برتری مصطفی(ص) پیش تر از آفرینش آدم(ع)آشکار شود و چون آفرینش آدم(ع)پایان یافت در وجود خویش آوازی شنید و گفت بار خدایا این چیست؟ و ایزد تعالی گفت ،تسبیح خاتم الانبیا و سید ولدک من المرسلین،آن را با عهد و پیمانی بپذیر ،که جز به پاکان و پاکیزگان ودیعت نکنی و آدم(ع) پذیرفت و از آن پس نور پیامبر خاتم (ص)در چهره ی آدم(ع) پدیدار بود مانند خورشید در آسمان، و چون آدم(ع) خواست که به حوا (ع)نزدیک گردد ،طهارت کرد و به عطر بدن خویش خوشبو گردانید و حوا نیز چنین کرد،تا از یک راه شیث (ع) پدر انبیا(ع) موجود گشت و از آن روز جوی بهشت آدم(ع) و حوا(ع)را گشاده شد و رحمت ایزد تعالی ایشان را اندر گرفت،تا خویشتن از آن آب بشستند وزان بخوردند،بامداد آدم(ع)نگاه کرد آن نور بر روی حوا (ع)بدید و شاد شد، و حّوا (ع)را هر روز مرتبه زیادت گشت تا مرغان هوا و حیوانات همه به حوا(ع) انس گرفتند.
آدم(ع) بدو هیچ تقرب نکرد و فرشتگان هر روز به سلام و تهنیت او همی آمدند و آب تسنیم همی آوردند تا از آن خوردی ،تا خلقت شیث(ع)تمام گشت که با او هیچ فرزند دیگر نبود تا از مادر جدا گشت و نور مصطفی(ص) به میان جبین او پیدا آمد...


انتهای پیام/