به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ پس از شکل گیری بحران خشکسالی در چند سال گذشته و مهاجرت تعداد زیادی از روستائیان که درآمد و معاش زندگیشان از راه کشاورزی و دیگر مشاغل متکی بر آب تامین می شد، به دلیل بیکاری سیستان را ترک کرده و به دیگر مناطق برخوردار و استانهای همجوار کوچ کردند.
هرچند در قرن اخیر، چندین مرحله بحران خسکسالی در سیستان به وقوع پیوسته و هر بار تعداد زیادی از ساکنانش سیستان را رها کردند، با احیای مجدد و جاری شدن آب، دوباره به موطن اصلی خود بازگشتند و زندگی روال عادی و طبیعی خود را از سر گرفتند، اما کوچ سالهای اخیر ویرانی های زیادی را به دنبال داشت و روستاهای زیادی در مناطق سیستان خالی از سکنه شد.
در طول دو دهه خشکسالی گرچه بنا به دلایل گوناگون مانند حمایت نهادها و سازمانها، باز بودن مرز و اشتغال خانوده ها خصوصا در نوار مرزی، استقامت و پایداری خانواده ها بیشتر به چشم می خورد اما در سالهای اخیر مشکلات بازتاب بیشتری داشته و جمع کثیری از آنها به دیگر مناطق کوچ کردند که در نوع خود بی سابقه و قابل قیاس با کوچهای گذشته نخواهد بود.
اجرای طرحهای اشتغال زایی و زود بازده و طرح آبیاری ۴۶ هزار هکتاری زمین های کشاورزی از امیدواری های افراد محسوب می شد که می توانست در ثبات و ماندگاری مردم منطقه تاثیر گذار باشد ، اما پس از شکست تلخ کشاورزان در سال زراعی جاری ناشی از سوء مدیریت در برنامه ریزی بهینه آب، که ضرر و زیانهای بسیار زیادی را بدون تامین خسارت از سوی سازمانهای مرتبط، متاسفانه زمزمه های کوچ اجباری قوت گرفته و دور از انتظار نخواهد بود تا مهاجرت درصد بالایی از روستائیان در سیستان اتفاق بیفتد که زنگ خطری جدی در خالی شدن روستاها از سکنه و تهدیدی جدی در بعد امنیت به شمار می رود.
آنچه در شرایط کنونی حائز اهمین است تلاش بی وقفه مسئولین در جبران خسارات ناشی از ضررکشاورزان و تدبیر لازم در تامین آب مورد نیاز برای کشاورزی و مصرف ساکنان سیستان است.
انتهای پیام
