لوار نعمت یا نغمت/ بیماری کراتیت شنی دستاورد بادهای۱۲۰ روزه/ تبدیل بادهای ۱۲۰ روزه به ۱۶۰ روز

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ وزش باد در سیستان همیشه جریان داشته اما بیشترین زمان آن به تابستان و بادهای ۱۲۰ روزه متعلق است که در شهریور ماه تا حدودی از تعداد آن کاسته و افزایش کیفی هوا را تا حدودی شاهد هستیم.

بادهای شمالی و شمال غرب در بادهای ۱۲۰ روزه بیشترین جهت وزش باد را در سیستان از آن خود کرده و سرعتی معادل ۱۰۰ و گاهی ۱۲۰ کیلومتر را از آن خود کرده است.

امروزه، بادهای ۱۲۰ روزه سبب فرسایش زمین، خسارت به جاده ها و کانال های آبرسانی و ذخیره آب، افزایش دما و کاهش رطوبت موجود در محیط، خسارت به محصولات کشاورزی، لغو پروازها، کاهش دید و افزایش بیماری ها به ویژه بیماری کراتیت شنی و خراشیدگی چشم می شوند.

در حالی که در زمان پرآبی هامون باد ۱۲۰ روزه یک نعمت ارزشمند در منطقه به شمار می رفت امروزه این باد تنها جز عذاب و ایجاد ریزگردها و در پی آن کسب رتبه نخست آلودگی هوا در جهان ثمر دیگری در سیستان نداشته است.

در صورت دستیابی سیستان به حق آبه خود از افغانستان و پرآبی مجدد هامون بار دیگر این بادها جای خود را به نعمت داده و عمران و آبادانی را برای منطقه به ارمغان خواهد آورد.

در گذشته بادهای ۱۲۰ روزه سبب رونق کشاورزی در منطقه شده بود

پدر علم کویرشناسی ایران عنوان کرد: در گذشته و در زمان پرآبی هامون نه تنها بادهای ۱۲۰ روزه عذاب آور نبود بلکه یک نعمت ارزشمند به شمار می رفت چرا که مایه ی حیات سیستان در گذشته باد بود.

پورفسور پرویز کردوانی به خبرنگار اوشیدا گفت: به دلیل غیرقابل نفوذ بودن زمین سیستان آب در سطح باقی مانده و به درون نفوذ نمی کند به طوری که با وجود کندن چاه در هامون به دلیل عدم نفوذ آب در خاک آن، چاه ها فاقد آب بود.

وی در این راستا افزود: به دلیل نفوذ ناپذیری آب در خاک سیستان در گذشته به هنگام کاشت گندم آب در سطح باقی می ماند و اگر بادهای ۱۲۰ روزه نمی وزید کشاورزی و کشت و کار در منطقه با مشکل بزرگی مواجه بود.

وی ادامه داد: اگر بادهای ۱۲۰ روزه در سیستان نمی وزید هیچ گاه سیستان انبار غله ایران به شمار نمی رفت چرا که وزش باد در منطقه با خشک کردن آب اضافی در زمین کشاورزی سبب رشد و نمو گندم به راحتی در منطقه می شد چرا که بدون وزش باد، آب موجود در زمین های کشاورزی تا ارتفاع زیادی در زیر ساقه های گندم باقی می ماند و سبب از بین رفتن و اتلاف محصول گندم می شد.


وزش باد در سیستان عملکردی مشابه کولر داشت

چهره ماندگار ایران اذعان داشت: خانه های زابل در گذشته با خشت و گل و بادگیری به ارتفاع ۷۰ سانتیمتر و رو به باد ساخته می شد و وقتی باد از روی هامون می وزید با ایجاد هوای خنک همانند یک کولر طبیعی عمل می کرد.

کردوانی تصریح کرد: در گذشته در قسمت هایی از خانه های سیستانی با ایجاد خارخانه و پاشیدن آب به آن کولرهای طبیعی ایجاد می کردند به طوری که دمای ۵۲ درجه هوا در بیرون خانه مبدل به ۲۲ درجه میشد.

وی خاطرنشان کرد: به دلیل ازدیاد دام هایی از قبیل گاو و گوسفند در سیستان همیشه حشرات موذی با آمار بالایی در منطقه وجود داشت که با وزش باد این حشرات از محل دور شده که این خود یک مزیت بزرگ باد در سیستان به دلیل وفور دام به شمار می رفت.

سرعت وزش باد در سیستان به ۱۴۸ کیلومتر در ساعت می رسد

پورفسور کردوانی اظهار داشت: زابل به وسیله ی سیل یا کم آبی همیشه در معرض تهدید بوده است اما در حال حاضر آنچه زابل را به شدت تهدید و در آستانه نابودی کشانده چیزی جز باد نیست چرا که این نعمت تبدیل به بلایی بزرگ در منطقه شده است.

وی ادامه داد: در حال حاضر بادهای ۱۲۰ روزه در منطقه به ۱۶۰ روز تبدیل شده است که این معضلی بزرگ برای مردم منطقه ایجاد کرده است.

وی در پایان گفت: سرعت وزش باد در سیستان به ۱۴۸ کیلومتر در ساعت نیز می رسد که در هیچ جای دنیا این میزان سرعت وجود ندارد.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ به رغم وجود خاصیت های منحصر به فرد باد در زابل متاسفانه مسولان از آن هیچ گونه بهره برداری مثبت و قابل توجهی نکرده اند در حالی که می توان از این نعمت خدادای در تولید برق و ایجاد توربین ها و آسیاب های بادی بیشترین بهره را برد و صادرکننده بزرگ برق در منطقه بود.

مسولان می توانند قبل از آنکه دیر شود و مردم باقیمانده در سیستان نیز بار سفر و کوچ ببندند با استفاده بهینه از انرژی باد در منطقه ایجاد اشتغال کنند اما متاسفانه نه تنها از فرصت های موجود بهره برداری مطلوب نمی شود بلکه تمامی فرصت ها را نیز به راحتی از دست می دهند.

انتهای پیام///