رودخانه‌هایی که جان می گیرند؛

مرگ ۱۱ نفر بر اثر غرق شدن در انهار منطقه سیستان/افزایش آمار مرگ در صورت تداوم بی احتیاطی افراد

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ این روزها با توجه به آبگیری انهار و بخش های از تالاب هامون آمار بروز حوادث ناشی از غرق شدگی نیز همانند سال های گذشته افزایش یافته است.

بنا بر اعلام سازمان هلال احمر شهرستان زابل از ابتدای امسال تا کنون تعداد ۱۱ نفر بر اثر غرق شدن در آب های آنها مختلف شمال سیستان و بلوچستان غرق شده اند.

به گفته علی اصغر قورزهی رئیس جمعیت هلال احمر شهرستان زابل عمده عامل بروز اینگونه حوادث عدم آشنایی افراد با ورزش شنا است.

وی بیان داشت: بی احتیاطی افراد در ورود به آب های مناطق مختلف سیستان که در بسیاری از مناطق عمق بالایی دارد،اینگونه حوادث را بروز می دهد.

عباس نورزائی کارشناس ارشد مدیریت روستایی نیز در این خصوص به خبرنگار اوشیدا؛ گفت: با عبور از خشکسالی ۲۱ ساله ی سیستان، تقریباً یک نسل از جوانان سیستان، از مهارت های زندگی با آب به دور ماندند،آنها نه سیلاب دیده بودند و نه شبکه ی وسیعی از رودخانه ها، کانال ها و انهار پرآب که چون مویرگ، اندام سرزمینی سیستان را مزین کرده باشد.

وی افزود: با ورود و ماندگاری آب در این عرصه، از اواخر سال ۱۳۹۷ شاهد صحنه های دلخراش با داستان های متفاوت و احساسی، از بلعیده شدن جوانان و کودکان و گاه افرادی از سنین مختلف در آبگیرهای داخلی استان سیستان و بلوچستان به ویژه منطقه ی سیستان بودیم به گونه ای که با تعداد ۳۴ مورد غرق شدگی، این استان رتبه ی اول را در سطح کشور به خود اختصاص داد.

نورزائی تصریح کرد: در سال ۱۳۹۹ نیز تا کنون تعداد قابل توجهی غرق شدگی داشته ایم که ۱۱ مورد آن منجر به فوت بوده است و با توجه به گرمای شدیدی که در مردادماه به اوج می رسد، پیش بینی می شود، آمار جانباختگان غرق شدگی فراتر رود.

وی بیان داشت: سطح روی آب، بسیار فریبنده است و عده ای تصور می کنند که اگر سطح آب دارای جریان آرام است می توانند در آن به راحتی شنا یا آب تنی کنند درحالی که زیر سطح آب، جریان تُند است.


وی گفت: در موارد زیادی نیز، افراد غرق شده به ویژه در رودخانه ها با فنون شنا، آشنایی دارند، اما عوامل بسیاری در غرق شدن افراد تاثیر دارد از جمله گرفتگی عضلات، سکته، وجود گرداب زیر آب، سطح شیب دار، عدم آشنایی به فنون شنا و برخورد با اشیای داخل آب و کف رودخانه،
گاه نیز شاهد غرق شدن چند نفر به دنبال هم بوده ایم به طوری که وقتی افرادی برای نجات نفر اول وارد آب شدند، خودشان نیز گرفتار و غرق شدند.

کارشناس ارشد مدیریت روستایی بیان کرد: در این میان شاهد بودیم در ماه های گذشته جوانی جویای نام، از روی سدزهک، در امواج غلتان و خروشان و کف آلود پشت سد، شیرجه رفت و فرد دیگری در جریان به ظاهر آرام جلوی سد، کم آورده، که در نهایت امدادگران جان بر کف آتش نشانی و خدمات ایمنی زهک به دادش رسیدند.

وی بیان داشت:به گفته مسئولان آتش نشانی و خدمات ایمنی، شنا کردن در آب های آزاد که طرح سالم سازی در آن وجود ندارد، ممنوع است و این مورد علاوه بر دریا و دریاچه شامل رودخانه ها نیز می شود.

نورزائی ادامه داد: سازمان آب منطقه ای، مالکان استخرهای کشاورزی را ملزم به کشیدن فنس فلزی و حصار اطراف استخر و نصب تابلوی شنا ممنوع می کند و حراست این سازمان، باید از شنا در محدوده ی تاسیسات آبی حفاظت شده، جلوگیری کنند.

وی گفت: همچنین هلال احمر می بایست، در نقاط پراستفاده ای چون سواحل چاه نیمه در چهار نقطه یعنی پژوهشگاه، دهانه ی غلامان، سد چاه نیمه دوم و چاه نیمه ی چهارم، همچنین سواحل دریاچه هامون در سه نقطه شامل کوه خواجه، جاده ی زابل نهبندان و اسکله تخت عدالت و پشت سدهای زهک و سیستان، به طور مشخص، پایگاه امداد هلال احمر احداث، تجهیز و بهره برداری نماید.

وی ادامه داد: در این صورت باید از امدادگران آموزش دیده، بهره گیرد و آنان را به جت اسکی، مجهز نماید،تابلوی خطر غرق شدگی یا شنا ممنوع، در حواشی و سواحل آبگیرها، نصب شود.

نورزائی خاطرنشان کرد: توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، محل های ساماندهی شده برای شنا مشخص گردد و قایقهای تفریحی، مجوز لازم را داشته باشند،همچنین آموزش های لازم، از طریق صدا و سیما به عموم مردم، ارایه گردد و ائمه ی جمعه بر اهمیت آن تاکید نمایند، شوراهای اسلامی روستاها و دهیاران نیز بر آن اهتمام ورزند.

وی بیان داشت: تا کنون دستگاه های مورد اشاره، هر کدام به صورت موردی اقدامات اندکی داشته اند و هیچکدام به عنوان متولی این امر، محور قرار نگرفته است،باید سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، محور این موضوع قرار گیرد، محل های مجاز برای شنا را مشخص، ساماندهی کند و دستگاه های دیگر حسب وظیفه، اقدامات لازم را انجام دهند.


انتهای پیام/