به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ دلايل بسياري وجود دارد كه باعث مي‌شود افراد، مديريت ذره‌بيني را انتخاب كنند. مهم‌ترين اين دلايل عبارتند از:
۱. زماني كه يك مدير، دامنه‌ی اختيارات و مسئوليت‌هايش نامشخص است، خودش تشخيص مي‌دهد كه بهترين كار و شيوه چيست؟ بنابراين به كنترل بيش‌تر و دقيق‌تر روي مي‌آورد هم‌چنين ابهام در سياست‌ها و خط‌مشي‌هاي تعيين نقش و وظايف كاركنان به مدير جرأت مي‌دهد، در حوزه‌ی مسئوليت آنها وارد شده و بيش از اندازه امر و نهي كند.
۲. مديريت ذره‌بيني پاسخي به بحران است، در زمان بحران، بسياري از مديران ترجيح مي‌دهند كه كنترل شديدتري بر اوضاع سازمان داشته باشند در نتيجه طبيعي است كه دقت نظر و حساسيت آنها بيش‌تر مي‌شود و به محض رفع بحران، معمولاً البته چنانچه علت ريزبيني به بحران برگردد، اين كنترل‌ها كاهش يافته و اوضاع به حالت قبل بر مي‌گردد.
البته در برخي مواقع نيز پس از رفع مشكل، اين سبك مديريتي تثبيت شده و به قوت خود باقي مي‌ماند.
۳. شايد بتوان به جرأت گفت كه اكثريت مديران ذره‌بيني مي‌ترسند، ترس از شكست، ترسِ روي‌دادن حوادث ناگوار، ترس از انجام اشتباهات، ترس از بروز بحران، ترس از بي‌نظمي و اغتشاش، ترسِ از دست دادن موقعيت كاري و اختيارات. هر چند ترس، يك رفتار غريزي است اما كنترل شديدتر و بازبيني مجدد كارها، راهي براي غلبه‌ی بر آن تلقي مي‌شود.
يكي از نگراني‌هاي اساسي مديران، ترس از عدم وجود اطلاعات به‌موقع و به‌هنگام است بنابراين كاركنان بايد نيازهاي اطلاعاتي مديران را شناسايي و قبل از درخواست آنها، اطلاعات مهم و ضروري مورد نياز را در اختيارشان قرار دهند.
اقدام پيش‌گيرانه در جهت خواسته‌ها و نيازهاي اطلاعاتي اين مديران، باعث آرامش خاطر آنها شده و اعتماد‌شان را به كارمند جلب مي‌كند. در نتيجه پس از مدتي مدير احساس مي‌كند نياز کم‌تري به كنترل فعاليت‌ها و وظايف چنين كارمندي دارد.
انتهای پیام
