به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ پای صحبتشان که بنشینید ، درد و رنج ها کاملا مشخص است ، آنها غم کهنه ای در دل می پرورانند که گویا هیچ وقت تمامی ندارند.
آثار زخم بر صورت و بدن آنها مشهود است ، گاها در کنارتان پایشان را دراز می کنند و می گویند نمی توانم مدت طولانی بر روی زانو هایم بنشینم.
هم کلامی با آنها یادآور خاطراتی است که نسل امروزی هیچ تجربه و آگاهی از آنها ندارد آنها برای همین نسل امروز پا به میدان نبرد و در نهایت شکنجه گاه های صدام گذاشتند.
آزادگان انسان هایی هستند که توفیق شهادت هنوز نصیب آنها نشده است اما زجر و زخم های وارده به آنها برای سال ها به یادگار خواهد ماند.
عباس نارویی در گفت و گو با پایگاه خبری اوشیدا؛ گفت: در ایام دفاع مقدس لباس رزم بر تن کرده و برای دفاع از ارزش های انقلاب اسلامی وارد میدان نبرد شدم.
آزاده و چانباز دفاع مقدس ادامه داد: از مرکز آموزش ۰۸ خاش در استان سیستان و بلوچستان به جبهه اعزام و ۳۵ روز در کنار همرزمان خود از خاک میهن دفاع کردیم.
وی ادامه داد: پس از این مدت بود که توسط نیروهای بعث عراق به اسارت گرفته ، و به اردوگاه ۱۴ این کشور انتقال داده شدیم.
نارویی تصریح کرد: بسیاری از رزمندگان دیگر از نقاط مختلف ایران نیز با ما در این اردوگاه بودند اما در آنها یه وجه مشترک دیده می شد، اراده و صبر مثال زدنی که باعث تعجب عراقی ها نیز شده بود.
این آزاده دفاع مقدس می گوید معمولا برای شکنجه از سربازانی استفاده می کردند که هیکل درشت و قد بلندتری نسبت به بقیه داشتند تا رزمندگان را همان ابتدا با ترس رو به رو کنند.
وی همچنین گفت: در یکی از خاطرات خود می توانم به این اشاره کنم که در یکی از روزهای اسارت ، در حال اقامه نماز بودیم که یکی از سربازان رژیم بعث روزنامه چاپ کشور عراق را به سمت ما پرتاب کرد.
نارویی ادامه داد: بعد از اتمام نماز و مشاهده روزنامه ، تیتر یک آن عکس صدام را چاپ کرده و به زبان عراقی مطلبی نیز در انتها منتشر کرده بودند ، پس از مشاهده این تصویر ناخوداگاه به روزنامه هجوم برده و عکس او را پاره کردم.
این جانباز دفاع مقدس تصریح کرد: بعد از این موضوع که خشم سربازان را برانگیخته بود ، مرا به دفتر فرماندهی بردند و پس از چند دقیقه کتک زدن آب جوشی که برای تهیه چایی تدارک دیده بودند را بر بدن من ریختند.
وی خاطرنشان کرد: بعد از این موضوع هر روز سربازان عراقی به بهانه های مختلف من را مورد ضرب و شتم قرار می دادند تا دیگر بر علیه رهبر آنان اقدامی انجام ندهم.
نارویی گفت: آنها از اسرا می خواستند تا به مسئولین نظام جمهوری توهین کنند اما هیچ رزمنده ای در آن دوران نتوانست غیرت خود را کنار بگذارد و لب به توهین بگشاید.
انتهای پیام/