داخلی آرشيو خبر صفحه 
امتیاز مثبت 
۴
 
یادداشت/ عباس نورزایی عضو انجمن علمی توسعه ی روستایی ایران و عضو انجمن علمی اقتصاد کشاورزی آسیا و اقیانوسیه
نظام سرمایه داری ارضی، زیرپوست مسئولان غافل، جان صدها کشاورز خرده پا را گرفته است
کد مطلب: ۶۱۵۹۵
تاریخ انتشار:چهارشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۰۷:۲۲
چگونگی بهره برداری از زمین های کشاورزی و نحوه ی توزیع آن بین بهره برداران، منشأ بوجود آمدن مکاتب اجتماعی در دنیا، محسوب می شود سوسیالیزم(نظام اشتراکی مالکیت) و کاپیتالیسم(نظام سرمایه داری ارضی) ریشه در همین مطلب دارند.
نظام سرمایه داری ارضی، زیرپوست مسئولان غافل، جان صدها کشاورز خرده پا را گرفته است
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ حکومت ها به دنبال استقرار عدالت در توزیع زمین های کشاورزی و جلوگیری از بهره کشی نیروهای وابسته به زمین بوده اند، به همین دلیل، اقداماتی با عنوان «اصلاحات ارضی» را سامان داده اند.

در کشورهای دیگر، «کلخوز و سووخوز»، «بریگاد»، «کیبوتس» و «لاتی فوندیا و مینی فوندیا»ها و در ایران، کشت و صنعت ها، تعاونی های دولتی کشاورزی، شرکت های سهامی زراعی، مشاع ها و بازتوزیع زمین در اصلاحات ارضی اول(دوره ی پهلوی اول)، اصلاحات ارضی دوم(دوره ی پهلوی دوم)، اصلاحات ارضی سوم(هیئت های هفت نفره ی واگذاری زمین در جمهوری اسلامی ایران)، حاصل این دغدغه ی حکومت ها است.

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، «بند ج» واگذاری زمین های کشاورزی، زمین های بزرگ را برای افراد تا سه برابر زمینی که عرف‌محل برای تأمین زندگی یک

کشاورز یا خانواده ی او لازم می‌دانست، محدود کرد و بر این اساس به حکم دادگاه های انقلاب، زمین های کشاورزی از عمده مالکان اخذ و بین دهقان ها تقسیم شد.

امروزه به اثبات رسیده است که تئوری ایجاد مزارع بزرگ و مکانیزه، شکست خورده است و تجربه در دنیا نشان داده است که قطعات کوچک زمین (تا حد اقتصادی زمین)، توسط کشاورزان خرد، اقتصادی تر بهره برداری می شود، جمعیت قابل توجهی از روستاییان را پوشش می دهد و از مهاجرت آنان جلوگیری می کند.

اما پدیده ی جدیدی در کشور در حال شکل گیری است که با فروکش کردن تب مغضوب بودن زمینداری بزرگ در کشور، در حال رشدی بی رویه و ناموزون است.

در این حرکت جدید، افرادی با برنامه و متناسب با شرایط زمانی، ابتدا با پاشش پول به عنوان «فرد خیّر» و سپس با احداث چند کارخانه، به عنوان «کارآفرین» خود را بین مسئولین منطقه جا انداخته و سپس شروع به خرید زمین از کشاورزان خرده پا می کنند.

این افراد که در ابتدای پیروزی انقلاب، قطعه زمینی کوچک داشته اند، آرام آرام بر مساحت زمین های خود می افزایند و به عنوان نمونه، زمین های تحت مالکیت یکی از این افراد به حدود پنج هزار هکتار رسیده است.

در نگاه ما اگر صاحبان زمین های خرد در قالب یک تعاونی تولید، تجمیع می شدند و به نسبت مالکیت خود، از منافع حاصله از زمین بهره مند می شدند، ایرادی نداشت، اما نکته ی اساسی این است که این افراد، زمین تعداد کثیری از کشاورزان را خریداری و یا با برنامه هایی، آنها را وادار به فروش زمین خود کرده اند، مساحت زمین های تحت مالکیت خود را افزایش و اغلب این کشاورزان را راهی مهاجرت به سمنان و تهران و شهرک های اقماری آن نموده اند و تعدادی نیز که امکان هجرت برای شان فراهم نبوده است، هم اینک باید با ارقامی اندک، مزدبگیر آنان باشند و با حسرت در همان زمینی کار کنند که روزگاری کل منافع آن متعلق به خود بود.

در بازدیدی که اخیراً نگارنده از روستایی در شهرستان رامیان استان گلستان داشتم، مهاجرت انبوهیِ کشاورزان و اضمحلال روستا را شاهد بودم که این روستا و تعدادی دیگر، در نتیجه ی این رخداد خزنده، به آن مبتلا شده بودند.

مدیریت انقلابی اسلامی کشور، چنین پدیده ای را مذموم می داند و آن را نقض غرض در رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی می شمارد و به مسئولین کشور هشدار می دهد که تا دیر نشده، برای جلوگیری از گسترش این پدیده، اندیشه ای کنند، در غیر این صورت، حرکت های دهقانی در راه است.

انتهای پیام
Share/Save/Bookmark