داخلی آرشيو خبر صفحه 
امتیاز مثبت 
۰
 
یادداشت/ عباس نورزائی
کشتار صنعتی یا سنتی؟
کد مطلب: ۶۵۹۵۱
تاریخ انتشار:چهارشنبه ۲۶ دی ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۵۳
برخی از قصابی ها دام های بدون پلاک و بعضاً بیمار و مسئله دار را به راحتی و بدون نظارت دامپزشکی در محاوط، منازل، یا پستوی مغازه‌های خود ذبح می کنند.
کشتار صنعتی یا سنتی؟
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ عباس نورزائی رئیس کانون جهادگران جهادسازندگی سیستان و بلوچستان در یادداشتی نوشت: 
طی سال های اخیر چند جلسه در فرمانداری شهرستان زابل برای مجاب کردن قصاب های شهر زابل به کشتار دام در کشتارگاه صنعتی دام محمدآباد برگزار شده و کمیته سلامت شهرستان نیز انرژی زیادی روی این امر گذاشته و مصوباتی داشته است.
اما تا کنون قصابان مورد بحث، به این امر وقعی ننهاده و هر دفعه با فرافکنی و بهانه جویی هایی از انجام این امر قانونی، مردمی، شرعی و بهداشتی، سرباز زده اند و این رویه همچنان ادامه دارد.
برای شفاف سازی موضوع، به نظرم رسید یافته های کارشناسی ام را به اطلاع مردم شریف سیستان برسانم تا خود از خرید گوشتی که شناسنامه دار نیست، خودداری کنند. با همین نگاه، در ادامه به دلایل و انگیزه های مقاومت قصابان می پردازیم:

دام های بدون پلاک و بعضاً بیمار و مسئله دار را به راحتی و بدون نظارت دامپزشکی در محاوط، منازل، یا پستوی مغازه‌های خود می کشند.
 از دام زنده و بستن آن در خیابان، برای گول زدن مردم استفاده می کنند.
 با حمل دام زنده در خیابان های شهر و بستن آن در معابر، باعث انتشار بیماری ها و آلودگی های بهداشتی می شوند.
 دام ها را در محیط کاملاً غیر بهداشتی حتی در نزدیکی توالت، ذبح می کنند.
 خونگیری اندکی می کنند و اغلب خون سیاه شده در الیاف گوشت پخته شده دیده می شود و خود باعث اختلالاتی در سیستم بدن مصرف‌کنندگان می شود.
 با خونگیری کم در هر لاشه ی گاو، خون های باقیمانده در لاشه، معادل ۳ تا ۵ کیلوگرم به قیمت گوشت به مردم فروخته می شود.
 چربی گیری اندکی صورت می گیرد و در هر لاشه ی گاو نزدیک به ۴ کیلوگرم چربی نیز به قیمت گوشت، به مصرف‌کنندگان فروخته می شود.
 جگر قرمز که جزو آلایشات دام محسوب می شود و قیمتی کمتر از گوشت دارد، روی لاشه به قیمت گوشت، به مصرف‌کنندگان فروخته می شود.
 جگر سفید یا ریه دام، مرکز آلودگی‌های زیادی است که دامپزشکان مصرف آن را توصیه نمی کنند و معمولاً در کشتارگاه، امحاء می شود، ولی قصابان شهری آن را به فروش می رسانند.
 رگ نخاعی و غدد لنفاوی، آشیل گردنی که تا پشت کشیده شده، اجزای حرام محسوب می شوند، جداسازی نمی شوند و به مردم به همراه گوشت و با همان قیمت، فروخته می شوند که تقریباً معادل ۳ کیلوگرم وزن دارند.
معمولاً درصد قابل توجهی از جگر قرمز دام ها، ضبطی تشخیص داده می شود و امحاء می شود، اما در قصابی ها نظارتی بر آن نیست و به مردم فروخته می شود.
نری، دنبلان و طحال حرام است، اما در قصابی ها، به دلیل عدم حضور ناظر ذبح شرعی، به فروش می رسد.
 در مجموع، نزدیک به ۱۵ کیلو از زوائد دام در یک لاشه ی گاو، به قیمت گوشت به مردم فروخته می شود.
گاهی لاشه ی دام ذبح شده در افغانستان توسط قاچاقچیان به قیمت ارزان تری وارد می شود و قصابان به قیمت پایین‌تری خریداری می کنند و یکی دو هزار تومان ارزان تر به خورد مردم دهند.
 گوشتی که در تالارهای مراسم زابل طبخ می شود، در گاوداری‌ها کشته می شود و بدون نظارت دامپزشکی می باشد.

انتهای پیام/
Share/Save/Bookmark