به گزارش اوشیدا، آیت الله محمود طالقانی به عنوان یکی از بزرگان انقلاب اسلامی ایران همواره در اذهان عمومی کشور مورد احترام است و امام خمینی بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی وی را ابوذر زمان نامید.

 آنطور که در زندگینامه این عالم ربانی مستند است، او برای دفاع از حق و ارزش های دینی بهای فراوانی پرداخت کرد، سال ها درد و رنج زندان چشید و با شجاعت در مقابل طاغوت ایستاد.

درمدح شخصیت آیت الله سید محمود طالقانی، جملات و عبارات فراوانی وجود دارد لیکن این عبارت نافذ و ارزشمند امام خمینی (ره )، کلید واژه همه عباراتی است که دراین خصوص بیان شده است.

‘ابوذر زمان ‘، عبارتی زیبا در مدح شخصیت مرحوم آیت الله طالقانی است که امام (ره) پس از رحلت این عالم ربانی در تجلیل از این شخصیت بیان فرمودند.

امام خمینی (ره ) در پیامی به مناسبت رحلت آیت الله طالقانی علاوه بر آنکه از وی به عنوان دوستی ارجمند نام بردند، چنین ادامه دادند: «او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود. زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر بود؛ بُرنده بود و کوبنده‏» بنا براین لقب ابوذر زمان کمی مسامحه انگیز است. زیرا قید زمان ندارد و نیز زبان ایشان را به شمشیر مالک اشتر تشبیه کردند. بدیهی است آیت الله طالقانی شخصیتی چندساحتی داشتند.



یکی از ساحت های مرحوم آیت الله طالقانی، سیاسی بودن ایشان بود که ابوذروار روشنگری می کرد .

با توجه به اینکه مفهوم ابوذر در فرهنگ سیاسی مذهبی ما معنای کاملاً شفافی داشت و دارد ، به کسی اطلاق می شود که مرد راستی، درستی و آگاه به انحرافات اجتماعی و سیاسی است و اهل محافظه کاری و مصلحت اندیشی های سست و منفعت طلبانه نیست.

حکایت ها از دوران مبارزات آیت الله طالقانی در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی فراوان است ، در این دوران طالقانی را نمی توان با پول خرید یا با نیرنگ فریفت زیرا به رغم دانش سرشار اهل فریاد است و نه اهل سکوت و تمکین به وضع موجود.

سیدمحمود طالقانی در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی در روستای گلیرد طالقان به دنیا آمد. پدرش ابوالحسن علایی طالقانی فردی مومن و دیندار بود که اولین استاد وی در فراگیری علوم دینی به شمار می‌آمد.
طالقانی پس از گذراندن دروس مقدماتی در مدارس رضویه و فیضیه قم تا سال ۱۳۱۷ تحصیل را تا درجه اجتهاد ادامه داد.

او در سال ۱۳۱۸ با انتشار اطلاعیه‌ای در اعتراض به سیاست‌های رضاشاه در مورد کشف حجاب فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد، به خاطر همین اقدام زندانی شد و پس از آن چند بار دیگر نیز به دلیل اعتراضاتش به رژیم به زندان محکوم شد.

وی پس از شهریور ۱۳۲۰ با تاسیس کانون اسلام به تفسیر قرآن برای عموم مردم پرداخت تا جایی که گروه‌های مختلف دانشجویی در این جلسات شرکت می‌کردند.

آیت الله طالقانی با تشکیل این کانون عملاً به طور رسمی مبارزه خود را علیه رژیم طاغوت آغاز کرد، هرچند خود آیت‌الله طالقانی درباره این موضوع می‌گوید: «من پیش از این که در کسوت یک سیاستمدار متعارف و معمول باشم یک شاگرد کوچک مکتب قرآن و معلم قرآنم.»

پس از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ طالقانی به مبارزات خود علیه رژیم ادامه داد تا اینکه ساواک وی را به جرم مخفی کردن نواب صفوی در خانه‌اش دستگیر کرد و بار دیگر به زندان انداخت اما این زندان کوتاه و موقتی بود و طالقانی بزودی آزاد و فعالیت دوباره را آغاز کرد.

آیت‌الله طالقانی در سال ۱۳۳۸ به همراه میرزا خلیل کمره‌ای در کنفرانس بیت‌المقدس شرکت کرد و از طرف آیت‌الله بروجردی برای رساندن پیام ایشان به شیخ شلتوت راهی مصر شد.



آیت‌الله طالقانی به دنبال مبارزات و فعالیت‌های سیاسی‌اش در سال ۱۳۴۱ برای مدتی به زندان رفت و بار دیگر در سال ۴۲ پس از قیام ۱۵ خرداد دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم شد که البته در سال ۴۶ به دنبال عفو عمومی آزاد شد.

علما پس از انتشار خبر محکومیت وی، اطلاعیه‌های فراوانی درباره این موضوع صادر کردند و به انتقاد از رژیم پرداختند.

آیت‌الله طالقانی طی سال‌های متمادی با مرکزیت مسجد هدایت به تبلیغ و ترویج دین مشغول بود و در این سال‌ها به آموزش و تفسیر قرآن میان دانشجویان و مردم پرداخت به طوری که همواره مورد اعتماد مردم و مبارزان قرار می‌گرفت.

مسجد هدایت در طول سال‌های ۴۰ و ۴۱ محل حضور صد‌ها بلکه هزاران نفر از مشتاقان نهضت اسلامی بود، از این رو سخنرانی‌های آیت‌الله طالقانی همواره مورد استقبال مردم و جوانان بود.

بیشتر سخنرانی‌های آیت‌الله طالقانی در سال‌های ۴۰ و ۴۱ انتقاد صریح نسبت به رژیم پهلوی بود به طوری که با تعابیری کنایه‌آمیز مانند جایگزین کردن بت‌پرستی به جای خداپرستی به شدت از رژیم سلطنتی انتقاد می‌کرد.

طالقانی همچنین به شدت نسبت به آنچه «تسلط عده‌ای مرتد و بهایی» در پست‌های حساس رژیم می‌خواند، انتقاد می‌کرد که این امر همواره باعث عصبانیت رژیم از آیت الله طالقانی بود.

آیت‌الله طالقانی پس از آزادی در سال ۴۶ به دلیل طرح مسائل سیاسی و واکنش صریح نسبت به اقدامات رژیم ممنوع‌المنبر شد.

وی در سال ۵۴ بار دیگر زندانی و این بار به ۱۰ سال زندان محکوم شد اما در آستانه انقلاب در آبان سال ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد.

او پس از آزادی از زندان و در بحبوحه روزهای انقلاب نقش ویژه‌ای ایفا کرد و چندی بعد از سوی امام خمینی (ره) به عضویت در شورای انقلاب برگزیده شد و در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی از سوی مردم تهران به عنوان نماینده انتخاب شد.

یکی از یادگارهای طالقانی مساله شورا‌ها بود، وی در طول مدت کوتاهی که پس از انقلاب در قید حیات بود، بار‌ها به دفاع از اصل شورا‌ها پرداخت و آن را راه حل بسیاری از مشکلات و اختلافات دانست که زمینه حکومت مردم بر مردم را فراهم می‌آورد.

در اوایل مرداد ۱۳۵۸ بود که بنیانگذار جمهوری اسلامی، آیت‌الله طالقانی را به عنوان اولین امام جمعه تهران منصوب کرد.

این اولین و باشکوه‌ترین نماز جمعه پس از پیروزی انقلاب بود که ‌در پنجم مرداد‌‌ همان سال به امامت ایشان در دانشگاه تهران برگزار شد.

بعد از انتصاب به عنوان امام جمعه تهران، آیت‌الله طالقانی موفق به برگزاری پنج نماز جمعه شد که آخرین نماز جمعه به مناسبت فرارسیدن سالگرد جمعه خونین ۱۷ شهریور در بهشت زهرا و کنار مزار شهدا برگزار شد.

آیت‌الله طالقانی در مراسم عید فطر سال ۵۸ در خطبه‌های پرشوری نسبت به گروه‌های منحرف، چپ‌ها و راست‌ها موضع گرفت و تمامی گرفتاری مسلمانان را از طرف این گروه‌ها دانست و گفت: «کسی که روبروی انقلاب بایستد باید هلاک بشود، باید نابود شود، انقلاب، انقلاب محرومان است، انقلاب ما توده مسلمان است. انقلاب، انقلاب قرآن است. انقلاب، انقلاب توحید است. هرکسی از این مسیر منحرف شود باید پایمال شود».

آیت‌الله طالقانی که از سوی امام و انقلابیون به عنوان ابوذر انقلاب نامیده می‌شد، در نخستین ساعات سحرگاه نوزدهم شهریور سال ۱۳۵۸ پس از سال‌ها تلاش خستگی‎ناپذیر، فعالیت سیاسی و مبارزه با رژیم پهلوی در اثر سکته قلبی دارفانی را وداع گفت.

پیکر آیت‌الله طالقانی‌‌ همان روز در میان اندوه هزاران نفر از مردم تهران تشییع و طی مراسمی باشکوه در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپرده شد.

در همین رابطه حجت الاسلام محسن عارفی در گفت و گو با خبرنگار اوشیدا؛ اظهار کرد: آیت الله طالقانی یکی از فعالان سیاسی و اجتماعی کشور به شمار می روند به طوری که در طول زندگی پربرکت خویش تلاش های بسیاری جهت به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی انجام داده اند.

وی افزود: آیت الله طالقانی به مدت سه سال در شهرستان زابل تبعید بود و در این مدت توانستند خدمات بسیاری را به مردم منطقه ارائه و مشکلات زیادی را رفع کنند.

رئیس اداره تبلیغات اسلامی زابل تصریح کرد: زندگی آیت الله طالقانی باید به الگویی در جامعه تبدیل شود تا نسل جدید نیز با شخصیت ارزشمند ایشان بیش از پیش آشنا شوند.

وی تاکید کرد: آیت الله طالقانی در طول عمر با برکت خویش تالیفات بسیاری داشتند به طوری که پرتویی از قران، اسلام و مالکیت، به سوی خدا می رویم و ترجمه و توضیح بخشی از نهج البلاغه از جمله تالیفات ایشان به شمار می رود.

رئیس تبلیغات اسلامی زابل خاطرنشان کرد: رئیس شورای انقلاب، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی، سیاستمدار ملی گرا و امام جمعه تهران تنها بخشی از فعالیت های ایشان می باشد.

وی در پایان بیان کرد: با فوت آیت الله طالقانی ایران اسلامی شخصیت بزرگی را از دست داد چرا که خدمات ایشان به انقلاب بر هیچ کس پوشیده نیست