به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ هر سیستم نسبت به سیستم بعدی خود یک سیستم کوچکتر به حساب می آید و نسبت به سیستم قبلی خود یک سیستم جامعتر می باشد.
حال یک سوال پیش می آید، اگر یک نگرش کلی نگر داشته باشیم؛ سیستان جزئی از سیستم کلان دریاچه هامون است یانه بر عکس دریاچه هامون سیستم جزئی از سیستم کلی تر سیستان است؟
اگر بپذیریم که تالاب هامون کل و سیستان جزئی تر است پس چرا علیرغم اینکه در دهه پنجاه حدود یک سال خشکسالی اتفاق افتاد هزاران نفر از سیستان شاید پنجاه درصد مردم آواره و مهاجرت کردند با اینکه دریاچه و باغات از بین نرفته بود.
ولی بر عکس اگر بپذیریم که سیستان سیستمی جامع تر و هامون جزئی تر است می بینیم که حدود دو دهه از تخریب هامون گذشته علیرغم این مدت زمان طولانی مهاجرت در این مدت طولانی در مقایسه با دهه چهل و پنجاه کمتر انجام شده است.
آنچه می توان نتیجه گرفت اهمیت احداث چاه نیمه و توجه به سیستان به عنوان ابرسیستم و تالاب هامون به عنوان جزئی از سیستم کل است.
هر چندکه با تخریب هامون یا تغییر اجزاءسیستم عملکرد سیستم کل تغییر و کاهش یافته است ولی سیستم از بین نرفته است در حالیکه اخیرا یک جانبه همه توجه به تالاب هامون شده و سیاسیون و مسئولین تکیه کلامشان شده.
بهتر است توجه داشته باشیم که سیستان بدون هامون هر چند سخت و رقت بار است ولی بدون هیرمند و ذخیره آب در چاه نیمه ها سیستان از بین خواهد رفت.
هامون با ده ها میلیون آب هامون نمی شود میلیارد متر مکعب آب لازم است؛ بیاییم از قطره قطره آب چاه نیمه ها در جهت تولید استفاده کنیم نه اینکه تحت فشارهای سیاسی آب ها را هدر دهیم.
هامون باید احیا شود بر اساس مقتضیات و شرایط جدید تغییر اقلیمی، جمعیتی و سیاسی جدید.
دشت سیستان ابر سیستم و هامون ساب سیستم است بنابراین باید اولویت پایداری و توسعه همه جانبه سیستان باشد، نه برخورد احساسی و سیاسی یک جانبه به رها سازی بی هدف آب های ذخیره شده در چاه نیمه ها به دریاچه.
انتهای پیام//
