با سلام
از مطلب خوبتان در خصوص طایفه پودینه کمال تشکر را داریم
poodeneh.ir

با تشکر روابط عمومی طایفه اصیل پودینه (4606)

سلام و خسته نباشید
تشکر مبیکنم ار گردانندگان ای سایت
کاش می شد که فامیل های شناسنامه ای که از هر فامیل منشعب شده را به اطلاع مخاطبین می رساندید. (6514)

خیلی جالب بود ممنونم! (8333)

با سلام
بی زحمت مطالب درباره شجره نامه طایفه نظری در سیستان در سایت قرار دهید . با تشکر (9357)

سلام اگر زحمتي نيست طايفه سراواني رادر رديف طوايف سيستا ن قرار دهيد در زما ن گذشته حاج محمد لطيف سراواني مر زبان سيستان بوده است ويكي از بزرگترين افرادي كه اختلافات فا ميلي مردم سيستان بر طرف مي نموده است (9426)

چندین بار در ارتباط با طایفه سراوانی برای شما مطالب فستادیم اما در سایت شما اضافه نشد احساس من اینه که در سایت شما در ارتباط با طوایف سیستان گزینشی عمل می شه ، آیا می دانید یکی از پایه گذاران شهر زابل جد طایفه سراوانی بوده به نام نصیر بوده : در محل قدیمی شهر " زابل " که در آن روزگاران بصورت جزایر یا پشت هائی بنام تختک در میان آبگیرهای " نیزار" قرارداشته است خانه می سازند و آنرا بنام بانی آن " نصیرآباد " نام گذاری می کنند .
" نصیر آباد " و " حسین آباد " هر دو از مکانهای قدیمی و اولیه شهر " زابل " کنونی بوده اند ، فرزند نصیر موسوم به حاج محمد علی در زمره کسانی نام برده می شود که در احداث و بنای مسجد و حسینه حسین آباد که توسط پسران مولا محمد موسی بنام حاج ملاعلی اکبر کیخا و حاج ملا اسماعیل کیخا و خویشاوند آنان بنام محمد رضا کیخا ساخته می شود ، سهیم بوده است و علاوه بر سراوانی ها جماعت خاشی که بعدها تغییر نام داده اند در ساختن مسجد و حسینیه مذکور دست داشته اند . طایفه سراوانی ( مردمان قدیم سیستان ) از زمانهای بسیار دور تر و یا همزمان با لشکر کشی سلطان محمود غزنوی از "سیستان " و برخی مناطق دیگر " افغانستان " ابتدا به "هندوستان " و سپس " به بلوچستان مهاجر کرده اند " ( در ابتدا ساکنین اولیه شهر کسری بوده اند و شهر کسری همان نادعلی کنونی و زرنج قدیمی است )که پس از مدتی تهاجم براهوئی های چادر نشین دست آنان را از مستملکاتشان کوتاه نموده و نا امنی محیط و یورش های غارتگرانه براهوئی ها و نکودری ها سبب تواری آنان گشته و دوباره به سیستان ( سرزمین اجدادیشان )مهاجرت نموده اند و و پس از مهاجرت به سرزمین پدری خویش شهر سرابان و قلعه فتح را بنا می کنند و در آنجا مستقر می شوند ، با توجه به مضمون کتاب احیاءالملوک. سرابان و بنابان دو مکان مشخصی است که در کتاب مذکور از آنها سخن گفته شده است ، سرابان یا سرآبان منطقه ای است که دلتای هیرمند از آنجا شکل می گیرد و در دل دشت مسطح سیستان گسترش می یابد و قلعه فتح کنونی که متجاوز از چهار صد سال قدمت تاریخی آشکار دارد در همین منطقه سرابان بنا شده و بدون تردید ساکنین آن را مردم سرابان تشکیل می داده اند که امروز به سراوانی مشهورند ) بدون تردید ساکنین سرابان یا منطقه قلعه فتح و توابع آن همسایگان نزدیک طوایف فوق الذکر(دلخکی ها و دلارامی ها) بوده اند و بمنظور وی دارای ریشه نژادی مشابهند اما هم نژادانی که بر اثر شرایط نا مساعد به "" سیستان خاستگاه دیرینه خویش بازگشته اند ""و در عین حال توجه به مندرجات احیاء الملوک چنین استنباط می شود که سراوانی ها ساکنین اولیه و ریشه دار سرابان یا قلعه فتح اند که بعد از خرابی سار و تار ( طاق ) و شهر زرنج و زاهدان این مکان را بعنوان مسکن و موطن خویش برگزیده اند و منتسب به محیط زندگی جدید خود شده اند .
برمبنای ماخذ مذکور جمع کثیری از مردم پشت زره و برزه و سرابان بر اثر بیداد ازبک ها متفرق عالم شده پریشانی به اینان به حدی می رسد که پسران نقیب محمود که بزرگ ولایت سرابان بود کارشان به قلندری انجامید ، همین ماخذ می گوید موازی ده هزار خانوار از مردم سیستان ( که بدون تردید سرابانیان یا سراوانی ها رقم مهمی از آنها را تشکیل می داده اند) در قندهار ، گرمسیرات ، فراه و هرات آواره شدند .با استناد به اینکه مولف احیاءالملوک " مردم سرابان " را از طبقات میران و یاران و اصحاب زراعت و ارباب کفایت "" از نسل مردمان قدیم سیستان ذکر می کند "" تردیدی باقی نمی ماند که آنان بر اثر فتور ناشی از حمله غارت گرانه ازبکها برای مدتی سیستان را ترک کرده و دوباره به سرزمین پدران خویش سیستان بازگشته و در محل قدیمی شهر " زابل " که در آن روزگاران بصورت جزایر یا پشت هائی بنام تختک در میان آبگیرهای " نیزار" قرارداشته است خانه می سازند و آنرا بنام بانی آن " نصیرآباد " نام گذاری می کنند ( منبع مطالب فوق کتب زاد سروان سیستان چاپ دوم نوشته غلامعلی رئیس الذاکربن )
بزرگان مطلع طایفه سراوانی اعلام نموده اند از نظر ریشه نژادی با طوایف بارکزایی و نورزایی دارای هم نژاد هستند و تیره ای از بارکزایی هستند که ابتدا در سیستان قدیم منطقه در خاک افغانستان زندگی می کرده اند که بر اثر درگیری و جنگ بارکزایی ها گروهی از ایشان از افغانستان به مناطق بلوچستان پاکستان و ایران کوچ کرده و در منطقه سراوان مستقر شده که جد طایفه سراوانی بر اثر درگیری با عموزادهایش و جدال با بزرگ منطقه از سراوان به منطقه سنارود در جنوب سیستان قدیم کوچ و ازآنجا به منطقه شهر زابل رفته و از وی تیره های مختلفی پدید آمده که در نقاط مختلف سیستان پراکنده اند (11380)