به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «اوشیدا»، شهید «علی پارسا»، پنجم مهرماه ۱۳۴۴، در روستای حیدری از توابع شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش قربان، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هفتم فروردین ۱۳۶۵، در بمباران هوایی سلیمانیه عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای روستای کرباسک شهرستان زادگاهش واقع است.
 در فرازی از وصیت‌نامه این شهید آمده است:
 بسم‌الله الرحمن الرحیم
 بسم رب الشهداء و الصدیقین
 سلام به پیشگاه رهبر انقلاب این ابراهیم زمان که راه مبارزه را به ما آموخت و شرف و عزت به ما عطا کرد سلام بر حسین (ع) شهید، سرور شهیدان اسلام و بر پیروان خط امام. خدا را شکر می‌کنم که مرا در مسیری قرار داد تا اسلام واقعی را بشناسم و چگونه زیستن و چگونه اندیشیدن را بیاموزم و چگونه راهم را انتخاب بکنم. وقتی مرگ حق است «کل نفس ذائقه الموت» و تمام نفوس خواهند مُرد، بهترین نوع مردن شهادت در راه خدا است.
 برادران در پی آسایش نباشید ما خلق شده‌ایم تا مورد آزمایش قرار گیریم و اساساً این جهان محلی جز برای آزمایش نیست و زندگی جاوید در آن جهان است. سعی کنید دلتان با حجت خدا (عج) باشد و به امام انس بگیرد. لحظه‌ای از دعا برای سلامتی و ظهور ایشان در مراسم دعاهای کمیل و توسل غفلت نکنید. گرفتاری‌ها و مشکلات خود را با توسل به آن حضرت حل و رفع کنید.
 و اما پدر و مادر عزیزم الان که می‌خواهم این وصیت را بنویسم هیچ‌گونه امیدی به شهادت ندارم چرا که قلبم پر از گناه است و از امتحان خداوند در دنیا سخت نگران و از عذاب خداوند در روز قیامت به‌شدت می‌ترسم.
 اما اگر قرار باشد با همین چند قطره خون ناچیز قدمی در راه انقلاب برداشته و حافظ دینم باشم بگذار تا آن را در راه خداوند نثار کنم و ای‌کاش دریایی از خون در بدنم بود و آن را می‌توانستم در راه به ثمر رساندن انقلاب خون‌بار اسلامی که دنباله‌رو قیام خونین حسین (ع) است نثار کنم و اما پیامی برای شما پدر و مادر عزیزم:
 عزیزان می‌دانم که چقدر برایم زحمت کشیده‌اید و شرمنده هستم که نتوانستم فرزند خوبی برای شما باشم و امید عفو و بخشش از شما دارم و از خداوند می‌خواهم به شما صبر و توفیق عبادت و بندگی در راه خودش، نصیبتان بگرداند. آمین و شکر خدا کنید و ذکر او بگویید و همچنین در مورد شـمـا خـواهران و برادرانم من شرمنده از این هستم که نتوانسته‌ام در طول عمرم برای اسلام و انقلاب اسلامی ایران و امت شهیدپرور ایران مفید بوده باشم و امیدوارم که با ریخته‌شدن خونم بتوانم قطره‌ای از اقیانوس رحمت بیکران خداوند متعال را سپاس گو باشم.
 «والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته»

انتهای خبر/

اوشیدا