حجتالاسلاموالمسلمین مجید پوراندخت در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: بیتردید و باتوجهبه حقیقت ولایت معصومین از جمله امام رضا (ع) که در تمام جهات اجتماعی، فردی، خانوادگی و سیاسی برای ما الگویهای مناسب و چراغهای هدایت هستند، باید از سیره و رفتار عملی ایشان به بهترین وجه بهره جست.
وی افزود: برای شکلگیری یک تمدن، بسترهایی باید وجود داشته باشد و حضرت امام رضا (ع) در ادامه نهضت امام صادق (ع) و البته با تفاوتهایی، بخش مهمی از بسترهای نرمافزاری تمدن اسلامی که در قرن چهار و پنج شاهد آن هستیم را به وجود آورند.
وی افزود: امام رضا (ع) در تمدنسازی و مبارزه با ارزشهای انحرافی نقش بسزایی داشتند دورهٔ امامت امام رضا (ع) را از لحاظ سیاسی میتوان آغازگر دورهٔ تساهل مواجهه حاکمیت با مخالفان دانست مواجهه با انحراف و الحاد یکی از نمونههای سیره امام رضا (ع) است که میتواند برای جامعهٔ امروز قابل بهرهگیری باشد.
وی ادامه داد: یکی از بخشهای حیات پر برکت امام هشتم (ع) چگونگی مدیریت آن حضرت بر فضای نامناسب حکومت آن زمان که عمدتاً به زمان مأمون عباسی منتهی گردیده، است. باتوجهبه اینکه امام رضا (ع) در پذیرش ولیعهدی مخیر نبوده و نمیتوانست این مقام را وسیله رسیدن به اهداف مقدس خویش قرار دهد لذا بایستی برنامهای برای خنثیسازی توطئههای مأمون در پیش گیرد.
امامجمعه زابل تأکید کرد: از ویژگیهای عصر علی بن موسی (ع)، گسترش و رواج مباحثات میان ادیان و مذاهب است. موضوع مناظره در زندگی امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نیز وجود داشته است، اما اوج این حرکت را میتوانیم در زندگی علمی، سیاسی و اجتماعی امام رضا (ع) شاهد باشیم. اهمیت این موضوع از آن روست که گرایش جامعه اسلامی و محافل علمی - دینی به بحث و گفتگو نشاندهنده راهیابی مباحث مختلف فلسفی و کلامی به حوزه محافل اسلامی و همچنین رشد روحیه کاوشگری در میان مسلمانان بوده است. از سوی دیگر، استقبال بیچون و چرای اهلبیت از اینگونه محافل و مباحث، دو نتیجه قطعی را به همراه داشته است.
وی ادامه داد: امام رضا (ع) به اخلاق عالی و ممتاز آراسته بودند، و بدین سبب دوستی عام و خاص را به خود جلب میکردند، از ابراهیم بن عباس صولی نقل شده است که میگوید: من ابوالحسن الرضا (ع) را هرگز ندیدم در سخنگفتن، باکسی درشتی کنند، هرگز پاهای خود را جلو همنشین دراز نمیکردند، هرگز در برابر همنشین تکیه نمیکردند، هرگز او را ندیدم که یکی از غلامانش را دشنام دهد و ندیدم که آب دهان بیندازد و هرگز ندیدم که قهقهه بزند، بلکه خندهاش تبسم بود.
حجتالاسلاموالمسلمین پوراندخت تصریح کرد: امام رضا (ع) در دوران خلافت مأمون در برابر سیاستهای مرموز و پشت پردۀ او بهویژه در جریان ولایتعهدی، سخت در رنج و سختی بود. اما آن حضرت بهخاطر مصالحی که در جای خود بیان شده است ازجمله؛ «زنده نگهداشتن تشیّع»، این رنجها و سختیها را تحمل نمود.
وی خاطرنشان کرد: یکی از برجستهترین صفات اخلاقی تمام امامان و معصومان (ع) خصوصاً امام رضا (ع)، عزتنفس بود. یکی از اهداف شوم مأمون از مسئله ولایتعهدی امام رضا (ع) این بود که آن حضرت را با نزدیک ساختن به دستگاه پرزرقوبرق و برخوردار نمودن از لذایذ و نعمتهای مادی، به دنیاپرستی و جاهطلبی متهم کند و عزّت او را زیر سؤال ببرد؛ ولی مناعت طبع و عزتنفس پیشوای هشتم (ع) نقشۀ مأمون را نقشبرآب ساخت.
وی با اشاره به شهادت آن حضرت توسط مأمون افزود: با موضوع ولایتعهدی که از سوی مأمون به ایشان پیشنهاد گردید، در حقیقت مخالفت صریح خویش را اعلام کرده و بر این مهم تأکید نمودند که اساساً او حق ندارد به ایشان بگوید؛ این موضوع را بپذیر؛ چرا که خلافت رسولالله (ع) از آنِ اهلبیت (ع) است و این مأمون است که حکومت را غصب و نیازمند اجازه از سوی امام است.
انتهای خبر/
