به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «اوشیدا»، پرورش طیور بومی در منطقه شمال سیستان و بلوچستان سابقه طولانی داشته و هر خانواده سیستانی چه حالا باوجود خشکسالی بیش از ۳۰ سال سابقه چه در زمان فراوانی با نگهداری و پرورش تعدادی مرغ علاوه بر تأمین گوشت و تخممرغ موردنیاز خانواده خود، مازاد آن را به فروش میرسانند و به اقتصاد خانوار روستایی کمک میکرده است.
مرغ خزک نیز یکی از مرغهای بومی منطقه سیستان است که دارای جثه کوچکی بوده و به علت کوتاهبودن پاهای آن به این نام خوانده میشود و تا کنون تخت شرایط سنتی پرورش داده شده ولی دارای نقاط قوتی از قبیل مقاومت در مقابل بیماریها، بالابودن تعداد تخم در هر دوره از تخمگذاری و قدرت بالا باوجود عدم واکسیناسیون است، پراکندگی این مرغ در شمال استان سیستان و بلوچستان است.
پرورش مرغ بومی و تولیدات آن در اشتغالزایی روستاییان منطقه سیستان مؤثر بوده و واحد تولیدی کوچکی را به وجود میآورد که نیاز به فنّاوری خاصی ندارد و درآمد متوسط خانواده سیستانی تأمین میشود .
مرغ «خزک» یکی از آنها است که با غلبه خشکسالی بر این خطه از کشور کمکم داشت در روستاهای سیستان نسلشان منقرض میشد تا اینکه عدهای بهمنظور توسعه پرورش مرغ بومی و ایجاد درآمد برای خانوار روستایی اقدام به پرورش مرغ خزک کردند تا هم به حفظ این گونه مرغ کمکی کرده باشند و هم درآمدی کسب کرده و امرارمعاش کنند.
پژوهشگاه زابل عامل تأثیرگذار در احیای مرغ خزک.jpeg)
هادی فرجیآروق عضو هیئتعلمی پژوهشگاه زابل در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: نژادهای مرغ بومی یکی از منابع باارزش در تأمین بخشی از پروتئین موردنیاز کشور مخصوصاً سیستان بوده و در بیشتر کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه نقش مهمی را در اقتصاد روستائیان ایفا میکند.
وی افزود: مرغ خزک جز پرندههای بومی منطقه سیستان است که در طول سالهای متمادی در اثر انتخاب طبیعی به شرایط منطقه سیستان سازگاری پیدا کرده است.
فرجی تأکید کرد: این مرغ دارای جثه کوچک بوده و بیشتر برای تولید تخم نگهداری میشود و همچنین به دلیل داشتن جثه کوچکتر و تنوع رنگی متفاوت آن میتواند بهعنوان پرنده زینتی هم پرورش داده شود و مقاومت به بیماریها و شرایط محیطی منطقه، هزینه کمتر برای نگهداری، نیاز به شرایط نگهداری ساده و تولیدات ارگانیک از ویژگیهای پرورش این پرنده است.
عضو هیئتعلمی پژوهشگاه زابل تصریح کرد: در دهههای اخیر به دلیل شرایط آبوهوایی ایجاد شده در منطقه سیستان، این پرنده در معرض انقراض بوده؛ لذا پژوهشکده دامهای خاص پژوهشگاه زابل باهدف حفظ، اصلاح نژاد و جلوگیری از انقراض این پرنده، چندین قطعه از این پرنده را از روستاهای اطراف جمعآوری کرده و در واحد مرغداری اقدام به تکثیر نموده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر حدود دو هزار قطعه از این مرغ در پژوهشکده موجود بوده و همزمان تکثیر، ثبت رکورد و شجره این پرنده در حال انجام است.
عضو هیئتعلمی پژوهشکده دامهای خاص پژوهشگاه زابل افزود: هر ساله پرندههای مازاد در اختیار مراکز تحقیقاتی و روستائیان قرار داده میشوند، طرحها و پایاننامههای متفاوتی در طول این چند دهه اخیر بر روی پرنده انجام شده است.
وی ادامه داد: ویژگی بارز آن مقاومت به تغییرات آبوهوایی و بیماریهای منطقه و همچنین کمبود مواد غذایی و خوراک است، میانگین وزن زنده بالغ این نژاد ۱.۲ تا ۲ کیلوگرم بوده و به علت درصد بالای باروری تخممرغهایش از نظر تولید در جوجهکشی موردتوجه است.
غلامرضا آذرسا معاون جهاد کشاورزی شهرستان زهک در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: بهمنظور توسعه پرورش مرغ بومی و ایجاد درآمد برای خانوار روستایی پروژه پرورش مرغ خزک با همکاری پژوهشگاه زابل جهاد کشاورزی و مشارکت زنان روستایی در روستاهای شهرستان زهک اقدام به توزیع مرغ خزک نموده است.
وی افزود: زنان روستایی از محل فروش تخممرغ تولیدی ماهانه بین یک سه میلیون تومان درآمد خالص عاید هر خانوار میشود.
آذرسا تصریح کرد: توزیع رایگان جوجه، واکسیناسیون و همچنین اجرای دورههای آموزشی موردنیاز در سنین مختلف رشد جوجهها از خدمات ارائه شده به زنان روستایی شهرستان زهک در روستاهای ملک محمد اشترک، دهنوسردار، علی آخوند و سیاسر تعداد هزار و ۷۵۰ جوجه برای پرورش مرغ محلی خزک توزیع شده و ۱۷ نفر اشتغالزایی ایجاد شده است.
انتهای خبر/
