داخلی آرشيو گزارش صفحه فرهنگی
امتیاز مثبت 
۰
 
وصیت‌نامه شهید؛
وحدت و همبستگی خود را حفظ کنید
کد مطلب: ۸۰۰۲۴
تاریخ انتشار:چهارشنبه ۷ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۰۲:۰۶
شهید «مهدی سیستانی قلعه نو» در قسمتی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: بیشتر تکیه من به برادران و خواهران این است که وحدت و همبستگی خود را حفظ نموده تا اسلام ناب محمدی (ص) را به تمام کشور‌های دیگر رواج دهیم.
وحدت و همبستگی خود را حفظ کنید
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری اوشیدا؛ شهید «مهدی سیستانی قلعه‌نو»، یکم شهریور ۱۳۴۱، در شهرستان زاهدان به دنیا آمد. پدرش غلامحسین و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و سوم تیرماه ۱۳۶۱، در پیرانشهر (سردشت) توسط گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر او در بهشت مصطفی زادگاهش به خاک سپرده شد.
 
 در فرازی از وصیت‌نامه این شهید آمده است:
 بسم‌الله الرحمن الرحیم
 بسم رب الشهداء و الصدیقین
 با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و مردم شهیدپرور ایران ای خمینی ای مظهر شرف و ایمان ای گذشته ز جان در ره هدف.
 من سخنانم را با این کلمه شروع می‌کنم:
 ای ملت غیور و باایمان هم اکنون که با ریختن خون جوانان ملت باایمان جنگ با این صهیونیسم جهان‌خوار به اتمام خواهد رسید وصیت من که یک سرباز امام خمینی هستم، به شما این است که راهتان همیشه پیروز سرافراز باد و ان‌شاءالله مشت محکمـی بـه ایــن صدامیان خواهید زد و صحبتم با برادران پشت‌جبهه این است مسجدها را خالی نگذاریـــد و سنگرتان را حفظ کنید و این اخلال‌گران داخلی را ریشه‌کن کنید، تا دیگر ریشه آنان در داخل کشور نفوذ نکند و مشت محکمی به این صهیونیسم زده باشیم.
 سفارشم بیشتر به مادران گرامی این است که باتربیت کردن فرزندان آینده خود بفهمانید که انقلابمان همیشه پابرجا و پیروز بوده و خواهید بود، و بیشتر تکیه من به برادران و خواهران این است که وحدت و همبستگی خود را حفظ نموده تا اسلام ناب محمدی (ص) را به تمام کشورهای دیگر رواج دهیم و کشورها به نیروی وحدت خود ابرقدرت‌ها را نابود کرده و دیگر صهیونیسم غاصب را از سرزمین‌های مسلمین بیرون کرده و سر جای خود نشانیم و در اینجا سخنانم به اتمام می‌رسد.
 شعر تقدیم مادرم:
 به حجله می‌روم شادان ولی زخمی به تن دارم
به‌جای رخت دامادی لباس خون به تن دارم
 «نَصْرُ مِنَ اللهِ وَ فَتْحٌ قَریب»
 و هم اکنون ای مادر عزیز و گرامی هیچ غمی به دلت راه مده؛ بلکه سرافراز بـاش کـه فرزند خودت را نثار این انقلاب نمودی و برای این انقلاب قربانی دادی. خوشحال باش و سرافراز از این که تو هم سهمی از این انقلاب داشتی.

انتهای خبر/
Share/Save/Bookmark