حجتالاسلام احمد لطفیان سرگزی در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: امام حسن مجتبی (ع) اولین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) بنا بر مشهور در پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد پیامبر اعظم (ص) به دستور خداوند وی را حسن نام نهاد و گوسفندی قربانی کرد و موی سر آن نورسیده را تراشید و بهاندازه وزن آن نقره صدقه داد.
وی افزود: امام حسن مجتبی علیهالسلام در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید و در سال ۴۱ (ه.ق) مجبور به صلح با معاویه شد دوره حکومت آن حضرت شش ماه و سه روز طول کشید امام حسن پس از صلح، به مدینه رفت و ده سال تا هنگام شهادت در مدینه بود.
لطفیان سرگزی تصریح کرد: امام حسن (ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام علی (ع) و اهلبیت پیامبر (ع) بود و سالها به طمع خلافت جنگیده بود و به عراق که مقر خلافت امام حسن علیهالسلام بود لشکر کشید و را جنگ آغاز کرد.
وی بیان کرد: سرداران لشکریان امام حسن را تدریجاً با پولهای گزاف و نویدهای فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید و آن حضرت به صلح مجبور شده خلافت ظاهری را با شرایطی بهشرط این که پس از در گذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن علیهالسلام برگردد خاندان و شیعیانش از تعرض مصون باشند به معاویه واگذار نمود.
لطفیان خاطرنشان کرد: معاویه بهاینترتیب خلافت اسلامی را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانی عمومی رسمی شرایط صلح را القا نموده و از هر راه ممکن استفاده کرده سختترین فشار و شکنجه را بر اهلبیت و شیعیان ایشان رواداشت امام حسن (ع) اگر آن روز جان خود را و جان اصحاب نزدیک و معدود خود را از دست میداد چیزی از اسلام باقی نمیماند.
وی تأکید کرد: امام حسن (ع) در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگی کرد و هیچگونه امنیتی حتی در داخل خانه خود نداشت و بالاخره در سال پنجاه هجری به تحریک معاویه به دست همسر خود مسموم و شهید شد و در شهر مدینه قبرستان بقیع دفن گردید.
لطفیان افزود: حضرت امام حسن مجتبی (ع) نسبت به دردمندان، فقرا و مستمندان جامعه بسیار دلسوز و مهربان بودند و با خرابهنشینان دردمند و اقشار مستضعف و کمدرآمد همراه و همنشین میشدند و دردِ دلِ آنها را با جانودل میشنیدند و به آن ترتیب اثر میدادند و در این حرکت انساندوستانه جز خداوند را مدنظر نداشتند.
وی بیان کرد: هیچ فقیر و مسکینی از در خانه آن حضرت ناامید برنگشته و حتی خود ایشان به سراغ فقرا میرفتند و آنها را به منزل دعوت میکردند و به آنها غذا و لباس میدادند امام حسن مجتبی (ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار میگرفت و اموال فراوانی در راه خدا میبخشید.
لطفیان ادامه داد: مورخان و دانشمندان در شرححال زندگانی پر افتخار ایشان بخششهای بیسابقه و انفاقهای بسیار بزرگ و بینظیری ثبت کردهاند آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دونیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.
انتهای خبر/
