صفر پیغان، در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی
اوشیدا با بیان این که «میراثفرهنگی، مشارکت عمومی و مسئولیت اجتماعی» اصلیترین شعار و رویکرد هفته میراثفرهنگی در سال جاری است، اظهار کرد: هدف از برگزاری هفته میراثفرهنگی، ارتقای دانش و سواد میراثی جامعه، معرفی بهتر و بیشتر میراثفرهنگی از طریق رسانهها، جلب همکاری بیشتر نخبگان، انجمنها و تشکلهای مردمنهاد و بهرهگیری از فرصت بهدستآمده برای بیان خدمات و عملکرد خود قرار داده است. چرا که میراثفرهنگی ملموس، ناملموس و طبیعی که در ایران فرهنگی جای دارد، در جهان رخنمایی میکند و گویای تاریخ کهن این سرزمین است.
وی ادامه داد: ۲۹ اردیبهشت، بهعنوان روز جهانی موزهها و آغاز هفته میراثفرهنگی، موزه مردمشناسی سیستان بهصورت رایگان پذیرای عموم مردم بود. این اقدام در راستای آشنایی بیشتر شهروندان با تاریخ و فرهنگ غنی منطقه صورت گرفت.
پیغان با اشاره به قدمت تاریخی منطقه سیستان، اظهار داشت: تمدن سیستان با بیش از پنج هزار سال قدمت، از جایگاه والایی در تاریخ برخوردار است. موزه مردمشناسی سیستان با چیدمانی منظم از دوران شهر سوخته آغاز میشود و تا دوران معاصر ادامه دارد. در حال حاضر، ۳۰ اتاق موزه به معرفی این تمدن اختصاصیافته است.
وی افزود: بخش قابلتوجهی از موزه به شهر سوخته اختصاص دارد؛ شهری که تنها ۱۰ درصد آن مورد کاوش قرار گرفته و همین مقدار اندک نیز یافتههایی شگفتانگیز همچون جراحی جمجمه، چشم مصنوعی، ابزار اندازهگیری، نخستین انیمیشن پویا و آثار تجاری مانند مهرها و سنگهای وارداتی را در خود جایداده است.
مدیر موزه مردمشناسی سیستان با تأکید بر نقش تجارت و تعامل مردم شهر سوخته با سرزمینهای همسایه، گفت: این ویژگیها باعث شد در اواخر دوره قاجار، انگلیسیها در سیستان کنسولگری تأسیس کنند تا اهداف تجاری خود را دنبال کنند؛ موضوعی که در نهایت به واگذاری بخشهایی از سیستان به کشور افغانستان انجامید.
وی در ادامه به دیگر بخشهای موزه پرداخت و گفت: پس از شهر سوخته، بخشهایی از موزه به دهانه غلامان و کوه خواجه اختصاص دارد. کوه خواجه، یکی از زیستپذیرترین مناطق آن دوران بوده و شواهدی از دامداری، صید، فرشبافی، قایقسازی و دیگر مظاهر زندگی در آن یافت میشود. قایق محلی به نام "توتن" از نمونههای نوآوری مردمان آن دوره است.
پیغان افزود: گالری کوه خواجه تا دوره اسلامی امتداد مییابد و ابزار، سلاحها، آیینهای مذهبی نظیر تعزیهخوانی و ادوات کشاورزی آن دوره را به نمایش میگذارد. تمامی این وسایل به دست خود مردم و باتکیهبر ابزارهای بومی ساخته شدهاند.
وی درباره سایر بخشهای موزه گفت: از دیگر بخشهای موزه میتوان به گالری گزبافی، خامهدوزی، ریسندگی، فرشبافی، گلیمبافی، آیینهای شاهنامه، قراردادهای حقابه و گالری زیورآلات اشاره کرد. درگذشته، هر خانه در سیستان یک کارگاه فرشبافی محسوب میشد و تولید فرش منبع درآمد مهمی برای خانوادهها بود.
او همچنین گفت: زیورآلاتی که در موزه به نمایش درآمدهاند، از سنگهایی ساخته شدهاند که پنج هزار سال پیش به ظرافت برش خورده و سوراخ شدهاند؛ فناوریای که هنوز نحوه دقیق اجرای آن مشخص نشده است.
پیغان در پایان خاطرنشان کرد: کشف تختهبازی در شهر سوخته نشان میدهد مردم این منطقه از سطحی از رفاه برخوردار بودهاند که برای تفریح و سرگرمی نیز ابزارهایی تهیه میکردهاند؛ موضوعی که جلوهای از فرهنگ پویا و پیشرفته سیستان باستان است.
انتهای خبر/
