به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ شهید «محمدعلی زنجیریان» در قسمتی از وصیتنامهاش مینویسد: خواهران و برادرانم در پیشبرد اهداف عالیه اسلام کوشا باشید. انشاءالله.
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید «محمدعلی زنجیریان»، یکم مهرماه ۱۳۴۳، در شهرستان زاهدان به دنیا آمد. پدرش محمدرضا، کارمند اداره ارشاد بود و مادرش پری نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی در رشته صنایع اتومبیل بود. بهعنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دوازدهم تیرماه ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر او را در بهشت مصطفی زادگاهش به خاک سپردند.
بسمالله الرحمن الرحیم
السَّلامُ عَلی الدعاء إلی الله
والادلاء علی مرضاتِ الله
سلام بر داعیان بهسوی خدا
و دلیلان بر خشنودی خدا
والمُستَقرین فی أمر الله
و القامین فی محبة الله
و جای گرفتگان در امر خدا
و کاملاً در دوستی خـدا
وَ المُخلِصین فی توحید الله
وَ الْمُظْهرین لأمر الله و نَهیه
و اخلاص داران در توحید خدا
و اظهارکنندگان فرمان خدا و نهی او
و عباده المُکْرَمین
و بندگان گرامیش
«الذین لا یسبقونَهُ بالقُول وَ هُمْ بأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ وَ رَحْمَة الله وَ بَرَکاتُه»
«کسانی که در گفتارشان پیشی نگیرند و آنان به فرمانش رفتار میکنند و رحمت و برکاتش بر او باد»
ای امت حزبالله نظارهگر باشید، نظارهگر رشادتهای دلیرمردان تاریخ، درس گرفتگان مکتب خونین اسلام، درس گرفتگان از سیره ائمه هدی، درس گرفتگان از شهادتهای مظلومانه شهدای کربلا.
آری بپا خواستیم تا نمایان سازیم عظمت و قدرت اسلام را، حقانیت اسلام را، مظلومیت ائمه معصوم را، مظلومیت خون خدا اباعبدالله (ع) را که سر مبارکش را از بدن جدا ساخته و بر پیکرش تاختند. «السلام علیک یا اباعبدالله».
آری درس گرفتیم از اینها، درس رشادت، درس شهادت، درس شهادت و کرامت را.
آری اسلام باید شهید میداد، شهیدی که سر در پیکر نداشته باشد. شهیدی که دست در پیکر نداشته باشد، باید اسیر میداد باید بیانکننده آن رشادتها، مظلومیتها و شهادتها میداشت. باید افشاکننده ستمکاری جباران زمانه را میداشت، تا الگو باشد الگوی مسلمین معتقد به ولایت بارها گفتیم «یا لَیْتَنا کُنَّا مَعَکَ».
باید رفت و در عمل ثابت کرد که با که هستیم و با حسینیان زمان یا با یزیدیان انساننما؟ در ظاهر یا باطن؟ با عشق به ولایت یا بدون آن؟ اما، اما این زمان دیدیم که رفتند درس گرفتگان از این مکتب بزرگ انسانساز یعنی اسلام، رفتند و از جان و مال مایه گذاشتند، رفتند و شهید شدند، بنگر در کجا؟
در سنگر نمازجمعه و در محراب، همچون مولای متقیان علی بن ابی طالب (ع) در میدان نبرد همچون سیدالشهدا حسین بن علی (ع) در همهوهمه جا، هر جا که دفاع از حقانیت اسلام نیاز بود.
بیدار شوید و به خود آیید که فردا دیر است، عشق به ولایت را در خود زنده کنید تا با ولایت بمیرید.
خوف از خدا را در خود بالا برید، پشتیبان باشید، پشتیبان سرسخت ولایتفقیه.
برادرم، خواهرم هر کدام وظیفهای دارید، وظیفهای بس عظیم، باری گران بر دوش شماست.
سعی کنید آن را به سرمنزل مقصود برسانید. دعا کنید برای فرج امامزمان (عج) بسیار دعا کنید که فرج شما در همان است.
دعا کنید برای طول عمر امام، اطاعت کنید از رهبری.
ای امت حزبالله دلیرانه در برابر مفسدین و جباران تاریخ با توکل بر خدا ایستادگی کنید که نصرت شما در آن است که این وعدهای است الهی. خواهرم حجابت را و برادرم نگاهت را به حرمت خون شهدا نگهدار.
و در پایان روی سخنم با آن سوختهدلان عاشقی است که سر از پا نشناخته و در وصل محبوب خویش، بیتاب گشتهاند. تزکیه کنید نفستان را و بسیار دعا کنید.
امید است این وصیتها و دیگر وصیتها، نه بلکه این هشدارها و دیگر پیامها بر قلوب تیره از گناهمان اثر گذارد، و به خود بنگریم، از کجا آمدهایم و به کجا خواهیم رفت و چه میکنیم؟
و اما وصیتم برای خانوادهام:
برای شهادتم «سیاه نپوشید» و غمگین نباشید، و برای مظلومیت حسین (ع) گریه کنید. پیکرم را اگر به دستتان رسید، قبل از آنکه به وطنم ببرید، بـه دیـدار مـولایـم حـضـرت ثامنالائمه حضرت علی بن موسیالرضا (ع) ببرید، تا بگویم هر بار خودم با باری از گناه به زیارتت میآمدم، اما حالا پیکرم را دیگران آوردهاند. در کفنم تربت کربلا بگذارید.
مبادا صبرتان را از دست بدهید، از زینب (س) درس بگیرید. کتابهایم را آنچه مورداستفاده خواهران و برادرانم است به آنها میسپارم و بقیه را که مورداستفاده برای آنها ندارد به کتابخانهای اهدا کنید.
مادرم و پدرم، از این که در این راه رفتم، خوشحال باشید و ناراحت نباشید؛ چون ذخیره آخرت است.
خواهران و برادرانم در پیشبرد اهداف عالیه اسلام کوشا باشید. انشاءالله
انتهای خبر/
