فرشته عسکری کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی در یادداشتی به
اوشیدا نوشت: ماه مبارک رمضان با ویژگی‌ها و اعمال خاص خود حتماً آثار و ویژگی‌های خاص خود را دارد، علاوه بر آثار فوق‌العاده روحی و معنوی، می‌توان به بررسی آثار روانی آن نیز پرداخت.
در روان‌شناسی، مفهومی به نام بازداری وجود دارد که فارغ از معنای تخصصی این واژه، آنچه مقصود و مرتبط به روزه‌داری است، «بازداری رفتاری» به معنای مهار یا کنترل رفتار است که یکی از شاخص‌های انسان سالم و نرمال از نظر روان‌شناسی است.
روزه‌داری تمرین مهمی برای بازداری رفتاری و یا همان «خویشتن‌داری» است. ببینید هنگامی که انسان روزه است به دلیل اینکه مواد مغذی کمتری در طول روز به بدن می‌رسد طبیعتاً انرژی کمتری دارد و انسان ناخودآگاه کمتر صحبت کرده و بیشتر فکر می‌کند به عبارت خودمانی‌تر انگار «حال حرف‌زدن نداریم» و وقتی کمتر صحبت کنیم به همان میزان بسیار کمتر از کلمات یا جملاتی با بار معنایی منفی استفاده می‌کنیم.
یکی از خصوصیات افرادی که از نظر عقلی و هیجانی، بالغ تعریف می‌شوند، توانایی آنها در مهار و کنترل احساسات (مثبت و منفی) و واکنش‌ها و نیز راه‌های سالم و ایمن بروز آنهاست، از این منظر، فردی که یک ماه هر روز ساعت‌ها در برابر وسوسه خوردن و آشامیدن و دیگر مبطلات روزه تمرین می‌کند، بهتر می‌تواند در ماه‌های دیگر سال بازداری رفتاری و هیجانی داشته باشد.
روزه‌داری موجب افزایش قدرت خویشتن‌داری می‌شود
روزه‌داری باعث کاهش افسردگی در انسان می‌شود، در حالت معمولی سموم اضافی بسیاری از طریق غذاهای نامناسب و فراوری شده وارد بدن ما شده و سبب سردی مزاج می‌شود و سردشدن مغز انسان آن را به سمت افسردگی و ناراحتی‌های روحی سوق می‌دهد، هنگامی که روزه‌ایم از ورود سموم اضافی به بدن جلوگیری می‌شود و این طهارت جسم سبب بروز طهارت روح و دریافت انرژی مثبت از سمت اندام‌های بدن می‌شود.
افزایش میزان خویشتن‌داری در انسان موجب می‌شود که کمتر در معرض آسیب‌های روانی و عاطفی قرار بگیرد؛ در نتیجه سطح سلامت روان فرد ارتقای پیدا می‌کند، پس می‌توان گفت روزه‌داری در ماه مبارک رمضان باعث افزایش خویشتن‌داری و در نتیجه افزایش سلامت روان می‌شود.
عدم توانمندی در مدیریت احساس ناکامی یکی از تهدیدکننده‌های جدی سلامت روان است، احساس ناکامی می‌تواند باعث ایجاد احساس حقارت و به‌مرور باعث افزایش احتمال ابتلا به اختلالات خلقی شود.
افرادی که قدرت تحمل کمی برای ناکامی دارند تمایل دارند کمتر از توانایی‌هایشان کار کنند و به طور منفی خودانگاره خود را تعریف می‌کنند.
حذف ناکامی از دنیا یک امر محال است و این طبیعت هستی است که با ناکامی‌ها عجین است، پس انسان سالم باید قدرت تحمل ناکامی را در خود تقویت کند.
ازآنجایی‌که فرد روزه‌دار در ماه مبارک رمضان به‌صورت آگاهانه یک ماه، ناکامی در ارضای نیازهای اولیه و سایر نیازها را تجربه و تحمل می‌کند، در واقع تمرینی برای افزایش قدرت تحمل ناکامی انجام می‌دهد. پس می‌توان گفت روزه‌داری موجب ارتقای میزان تحمل ناکامی و در نتیجه جلوگیری از آسیب‌های روانی می‌شود.
شما در روزه‌داری به جسم و روح خودکنترل پیدا کرده و با اراده‌ای که دارید در نیمه‌های شب‌بیدار شده به خوردن غذا و عبادت با مخلوق مشغول می‌شوید، مسئله‌ای که شاید برای خیلی از انسان‌هایی که با پدیده روزه‌داری آشنا نیستند عجیب و غیرقابل‌باور باشد که بدنی را که در خواب عمیق است بیدار کنید و دستور غذاخوردن به آن بدهید.
انتهای خبر/
