مسعود شهرکی فعال اجتماعی در یادداشتی به اوشیدا نوشت: وحدت مسلمانان، بهویژه میان شیعه و سنی، همواره از اصول بنیادین نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی، آیتالله خامنهای، بارها بر ضرورت حفظ این وحدت تأکید کردهاند و آن را در مقابله با توطئههای دشمنان از ارکان اساسی امنیت ملی ایران معرفی کردهاند.
ایشان در سخنان مختلف خود، همواره بر این نکته تأکید کردهاند که وحدت شیعه و سنی تنها یک ضرورت سیاسی نیست، بلکه از اعتقادات عمیق مسلمانان سرچشمه میگیرد و لازمه حفظ هویت اسلامی در برابر تهدیدات خارجی و داخلی است. رهبر معظم انقلاب بر این باورند که دشمنان اسلام، با ایجاد تفرقه میان مسلمانان، سعی دارند به اهداف خود برسند، اما ایران اسلامی باتوجهبه آموزههای قرآن و اهلبیت (ع)، همواره بر وحدت میان مسلمانان تأکید داشته و این مسیر را ادامه میدهد.
در استان سیستان و بلوچستان که از دیرباز همزیستی مسالمتآمیز شیعه و سنی را شاهد بودهایم، جلوههای این وحدت بهوضوح مشاهده میشود. مردم این استان، با همه تفاوتهای مذهبی، در یک صف در برابر تهدیدات خارجی و بحرانهای داخلی ایستادهاند. از مشارکت در مراسمهای مذهبی تا همدلی در بحرانها و بلایای طبیعی، مردم سیستان و بلوچستان همواره نمونهای از وحدت و همزیستی را در عمل به نمایش گذاشتهاند.
شهدای اهلسنت، از جمله شهید مولوی مصطفی جنگی زهی، شهید عبدالحمید سالاری، شهید عمر ملازهی، شهید محمدحسن براهویی، شهید عبدالرحمن بلوچزهی، شهید بشیر سپاهی و دیگر شهدای اهلسنت این استان که در راه دفاع از امنیت و ارزشهای اسلامی جان خود را فدا کردند، نشاندهنده عمق این همبستگی است.
این همبستگی، از سیستان تا بلوچستان بین شیعه و سنی که همواره روابطی ناگسستنی داشتهاند، همیشه مشهود بوده است. این پیوند معنوی و فرهنگی که ریشه در تاریخ طولانی اسلام دارد، بر اساس اصول انسانی و دینی بوده و هیچگاه بهعنوان یک تاکتیک سیاسی مورداستفاده قرار نگرفته است.
دشمنان اسلام از جمله گروههای تروریستی و استکباری، همواره سعی در ایجاد تفرقه میان مسلمانان داشتهاند تا از این طریق امنیت منطقه جنوب شرق کشور بهویژه سیستان و بلوچستان را به خطر بیندازند. هدف آنها ایجاد ناامنی در این مناطق است تا بتوانند نفوذ خود را در این بخش از کشور افزایش دهند.
در این راستا، باید تأکید کرد که وحدت شیعه و سنی در ایران، نهتنها یک ضرورت راهبُردی برای حفظ امنیت کشور بلکه بهعنوان یک اصل اعتقادی و انسانی موردتوجه قرار دارد. این وحدت بههیچوجه یک تاکتیک سیاسی برای استفاده در زمانهای خاص نیست، بلکه ریشه در باورهای دینی و ارزشی ما دارد؛ بنابراین، این وحدت باید همواره حفظ و تقویت شود، چرا که در نهایت وحدت اعتقاد ماست نه یک تاکتیک سیاسی.
انتهای خبر/
